دیروز من توی یه مرکز درمانی بودم کل متراژش به صد و پنجاه متر هم نمی رسید اما دوتا کولر گازی در اتاق انتظارش روشن بود و درب اتاق دکتراشون هم باز بود، در حالی که داشتم از سرما می لرزیدم با خودم فکرکردم حتما اتاقها سیستم سرمایشی ندارن که چنین روشی رو استفاده کردن، وقتی به منشی گفتم لطفا درجه یکی از اینا رو تغییر بدید یا یکی رو خاموش کنید، هیچ توجهی نکرد کلا، چند نفر دیگه مراجع داشتن که سردشون بود. در کمال تعجب وقتی وارد اتاق دکتر شدم دیدم یه کولر آبی هم اونجا روشن هست!
چه تغییراتی در ساختمون ها مون میتونیم بدیم که نیازی به این همه سیستم سرمایشی نباشه؟
به نظرم دفعه ی بعد ازشون یه جوری بپرس به چه دلیل دو تا کولر دارن؟
این شکلی حداقل ماجرا رو از سمت طرف دیگه ی ماجرا هم میشه شنید. و میشه فهمید چی شد که در مرکز درمانی با متراژ صد و پنجاه متر، لازمه سه کولر وجود داشته باشه.
بعد که فهمیدیم مشکل چیه، میشه برای دنبال راه حلی باشیم که مصرف انرژی رو هم بهینه کنه.
#ایده پردازی
چه جوری میشه پوشش متناسب با طبع افراد براشون تهیه کرد، طوری که دمای افراد رو متناسب نگه داره و دیگه نیازی به هزینه ی سرمایش/گرمایش برا محیط ها نباشه؟ #پرسش
آیا گرم/سرد کردن افراد تک به تک به صرفه تره و یا گرم/سرد کردن محیط ها؟
یه نکته که خیلی مهمه به نظرم اینه بشه فهمید چرا این کار رو انجام میدن. دلیل عمده این اتفاق اینه که روش درست و حسابی برای تنظیم مناسب وسایل وجود نداره. این نکته ایه که خیلی به حل این مسائل کمک میکنه. سئوال: اگه کولرها و وسایل مصرف انرژی کنترل ساده و راحت داشته باشن چقدر توی این مسئله اهمیت داره؟
یه چیزی که بهش رسیدم این هست که درک آدم ها از دما چه بالا و چه پایین، فرد به فرد کمی متفاوت هست و بستگی به عادت فرد داره. پس دیدن همچین چیزی عجیب نیست. یه نفر تو دمای 20 درجه راحته فرد دیگه تو دمای 35 درجه. شاید راه حل لاله خوب بشه ولی هیچ کدوم از ما تو متوسط دمایی بین 20 تا 35 نمی میریم. کمی تحمل باید داشت. سیستم های هوشمند باید داشته باشیم تا به تغییرات دمایی حساس باشن و مثلا تو دمای 25 تا 30 درجه کار خودشون رو تنظیم کنن.
یه نکته دیگه اینکه: هیچ کاری جهت ایجاد حساسیت در این مورد روی افکار عمومی نمیشه. مثلا همین بابا برقی نمونه خوبی هست برای نسل ما. حداقل می بینم این حساسیت وجود داره که لامپ های اضافی خاموش بشن… پس میشه کاری کرد… بعضی وقتا آگاهی کافی در جامعه نیست.
