مسئولان منابع انسانی به طور معمول به دنبال کاندیدهای شغلی با مهارتهای سخت و مهارتهای نرم هستند. مهارتهای سخت مهارتها و دانشی هستند که برای انجام کار به آنها نیاز دارید. اما مهارتهای نرم چیست و چه تفاوتی با مهارتهای سخت دارند؟
کدام مهارتهای نرم هست که در خود میبینید؟ و کدام مهارتهای نرم را مایلید به دست آورید؟
مهارتهای نرم تقریبا هر خصوصیت فردی، مهارت اجتماعی و استعدادهای مرتبط با ارتباط با دیگران، به نحوی که بتونه به بهتر انجام شدن کار فرد و سازمان، ارتباط و مذاکره مفید، کار تیمی موثر و چیزهایی از این قبیل کمک کنه. تعریف فراگیری برای این مهارتها نیست، ولی در خیلی جاها اساسا هر مهارت غیروابسته به علم (که شامل مهارت سخت نشه) و به پیشرفت کار کمک کنه، در این تعریف قرار داده میشه.
مثالهای خیلی زیادی از این مهارتها میشه زد ولی براساس تحقیقات ۱۰ مهارت نرمی که در دنیای مدرن بیشترین تاثیر رو در پیشرفت فردی و سازمانی دارن، به این شکل هستن:
مهارتهای ارتباطی: سخنوری، نوشتن، گوش دادن، توانایی ارائه موثر کار
ادب واحترام: رفتار مناسب، قدردانی درست، احترام به افراد
توانایی تطبیق با شرایط: انعطافپذیری، توان یادگیری، انطباق موثر با شرایط، آموزشپذیری
مهارتهای ارتباط با دیگران: توانایی دوستیابی، خوب بودن (nice)، مهارتهای اجتماعی
دید مثبت: مثبتاندیشی، شوقآفرینی
رفتار و ظاهر حرفهای
مسئولیتپذیری
توان کار گروهی و تیمی
اخلاق کاری
چیزی که مهمه، اینه که مهارتهای نرم، در بسیاری از موارد بسیار مهمتر از مهارتهای سخت هستند. البته بدون مهارت سخت موفقیت در کار ممکن نیست، ولی در دنیای کسب و کار، با داشتن مهارت نرم، امکان موفقیت بسیار بالاتری وجود داره. برای مثال، فردی با داشتن «توان ارائه موثر یک کار متوسط»، امکان موفقیت بالاتری نسبت به فردی با «کار قوی ولی بدون ارائه موثر» داره.
نکته مهمتر اینه که مهارت نرم تنها مختص فرد نیست، بلکه سازمانها و کسب وکار ها به طور عملی باید در ساختار خودشون به این مهارتها اهمیت بدن. در جایی که اهمیت به این مهارتها در اولویت نیست و حتی خیلی از این مهارتها سرکوب میشن، نباید انتظار داشت که افراد به دنبال تقویت این نوع مهارتهای نرم باشن.