صنایع جامع یا مادر صنایعی هستند که با تعداد وسیعی از فناوری‌ها سروکار دارند، حجم و قطعات مورد استفاده در آنها بسیار است و با صنایع دیگر ارتباطات زیادی دارند.
به عبارت دیگر این صنایع لکوموتیو حرکت بسیاری از صنایع محسوب میشوند و از بازار بزرگ و مطمئنی برخوردارند.
تعداد این‌گونه صنایع زیاد نیست، به‌عنوان مثال صنعت خودرو، فولاد و… از جمله این صنایع به‌شمار می‌روند.
(منبع)
صنایع مادر رو میشه قلب تپنده اقتصاد هر کشور نامید چون این صنایع، مولد محصولات اولیه‌ای هستند که صنایع دیگه اونها رو مصرف می‌کند. به عنوان مثال صنعت فولاد جزو صنایع مادر محسوب میشود که بسیاری از تولیدکنندگان داخلی به آن وابسته هستند، مانند تولیدکنندگان خودرو، لوازم خانگی، مسکن،تاسیسات دریایی، صنعت نفت.
یه دسته بندی خیلی سریع داشته باشیم از این صنایع: انرژی، نفت و گاز، صنایع پزشکی، صنایع غذایی، کشاورزی، صنایع فلزی (فولاد)، صنایع الکتریک و…
به نظرتون ما تو این صنایع و این تکنولوژی ها کجای کار هستیم؟ برای قدم اول اگه شما مسئول بودین چه فرایندی رو شروع می کردین برای شکوفاییشون؟ اگه یه مشکل بزرگ توی راه پیشرفت این صنایع باشه اون چیه (مشکل کلی نباشه یه چیز مشخص)؟
من خیلی دوست دارم افرادی که مسوولیت کلان دارن، نگاهشون به صنایع مقطعی نباشه و به جز محدوده مسوولیت خودشون و حتی کشور خودشون به کل جهان و آینده زمین و ساکنان او بیندیشند. الان مثلا جهت دادن صنایع انرژی به سمت انرژی های نو مهمه یا تغییر صنعت خودرو از مجموعه ای که خروجی با آمار بالا از محصولات بی کیفیت مضر ارائه میده به سمت خودروهای استاندارد سازگار با محیط زیست، لازمه.
بعد از خوندن موضوع
کمی جستجو کردم دیدم که انگار عده ای حتی در برابر کاهش هزینه های واردات خودرو هیبریدی مخالفند چرا که صنعت خودرو ما توان یا تجربه تولیدش رو ندارد!
این بحث رو تا حدی داشتیم در تکنولوژی های پایه. دیدگاه من اینه که به شدت افتضاحه. حتی اونائی که داریم در راستای نیازهامون نیستن.
اول مشکل رو بگیم بهتره. مشکل اینه که به دلیل ضعف تکنولوژی های تولیدی، قیمت تمام شده و کیفیت اونا قابل رقابت نیست. توی خودرو، لوازم خانگی، پوشاک میتونید ببینید این رو.
من مسئول بودم، تکنولوژی های لازم برای ارتقا رو از طریق فشار بر دانشگاهها ایجاد میکردم. یعنی
1- در یه دوره چند ساله، دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی صرفا روی این تکنولوژی های و به روز رسانی شون کار کنن. در این مدت ارزیابی هم انجام میدادم ببینم کدوم صنایع ارزش ارتقا رو دارن، و کدوم یکی باید حذف بشن. بیکاری ناشی از این مسئله رو میشه با صرفه جوئی که از خرج بیخود انجام میشه و بیمه بیکاری از اون منبع، کاملا برطرف کرد. البته در سیستم موجود مانع بزرگ فسادی هست که زیر این صنایع شکل گرفته.
2- بعد محیط رو رقابتی میکردم به تدریج و اجبار استفاده و کیفیت رو وارد میکردم. یعنی یا در سطح بین المللی بتونن تولید کنن یا جمع بشن. در بسیاری از مواردی که تو ایران تولید داریم، بیشتر ظلم به طبیعت و جامعه هست و به نظرم جای شعار توجه به تولید ملی بی کیفیت، این تولید کنندگان که مواد اولیه رو هدر میدن، باید تنبیه بشن.
