چقدر نیاز به دیدگاه جامع و سیستمی در نگاه نقادانه به مسائل اجتماعی داریم؟
در ادامه آموزش نقد سالم:
در بسیاری از مسائل، هیچ راه حلی کامل نیست، به این معنی که وقتی مسئله چند وجهی در جامعه مطرح میشه، هر راه حلی، میتونه قسمتی از مسئله را حل و قسمتی را صرف نظر کند. از این دیدگاه، نقد یک راه حل، بدون در نظر گرفتن محدودیتهای مسئله و مقایسه با راه حلها دیگه، صرفا تخریب روش به حساب میاد.
شاید یه مثال آشنا، بتونه کمک کنه به درک مسئله. در اقتصاد، تورم و بیکاری دو کمیت مکمل هستن، یعنی در اقتصاد سالم، معمولا کاهش تورم با افزایش بیکاری همراه است و افزایش اشتغال با افزایش تورم. حالا اگر که در بررسی سیاست اشتغال یه دولت، یه نفر با تمرکز بر ضعف موجود، مثلا افزایش بیکاری یا تورم، به نقد بپردازد، آیا این نقد سالم است یا حربه‌ای برای تخریب؟
نقد سالم لزوما این نیست که هر بدی یا نقصی که گفته شد حتما در کنارش یک حُسن هم گفته بشه بلکه باید نقدی عاری از پیش داوری،بزرگنمایی،کوچکنمایی و صرفا برخاسته از خشم و نفرت باشه (هر چند گاهی همراهی نقد با خشم و نفرت اجتناب ناپذیر میشه).
ولی قبل از همه چیز یادگرفتن اینکه ما انسان هستیم و حق نقد شدن و نقد کردن ما با هم یکسان باشد و به قولی پایاپای باشد و جنبه کارگر و کارفرما(نقد یکطرفه)،نقد چاپلوسانه و یا ناقص را از خودمان برداریم در آن صورت نقد من از دیگری یا دیگری از من در صورت به حق بودن و سالم بودن و پذیرا بودن ما از نقد موانع را مرتفع میکند.
