برادرم فایل پی دی افش رو داد خوندم. برام جذاب بود جوری که تو خستگی جسمی و ذهنی برگشت از مدرسه، تو فضای پر سر و صدای مترو، نشسته و ایستاده، از رو گوشی خوندم و تمومش کردم. ولی همش حسم این بود که یک فضای موهومی از وقایع تاریخی و شخصیتا ساخته، و به همین دلیل نباید منبع شناخت افراد از مولانا قرار بگیره. فکر نمی‌کنم این یک نقطه قوت باشه، که مسائل در سطحی ساده سازی بشه که همه خوششون بیاد. بعدش تو کانال سهند ایرانمهر این مطلبو دیدم و به حسم تأیید خورد، البته هنوز کتابی که ایشون معرفی کردن رو نخوندم.
از الیف شافاک تا محمد جعفر مصفا
این روزها کتاب “ملت عشق” الیف شافاک(الیف شفق) را در دستان خیلی ها می توانید ببینید. شخصا همین که می بینم یک کتاب مورد اقبال قرار گرفته است، خوشحال می شوم اما تاسف من از این است که در دنیای زرق و برق و تبلیغات که ظاهر جای باطن و عمق را گرفته است، چنین کتابی در چنین ابعاد وسیعی برای عده ای می شود شاخص شناخت مولانا اما کمتر کسی است که محمد جعفر مصفا را بشناسد.
کتابهای مصفا به خصوص، کتاب “با پیر بلخ”، “تفکر زائد” و "انسان در اسارت فکر"از عمیق ترین کتابهایی است که خوانده ام و معتقدم اگر کسی سر در تمنای فهم مولوی داشته باشد اما روایت مصفا را نخوانده باشد خود را از بدیع ترین و بینظیرترین منظری که به مرغزار اندیشه مولوی ختم می شود، محروم کرده است. امروز که خبر درگذشت استاد مصفا را شنیدم عمیقا بخاطر از دست دادن چنین گوهر یگانه ای تاسف خوردم و تنها آرزویی که می توانم داشته باشم این است که دست کم نسل جوان اگر حتا به صرف یافتن سکون قلبی و طمانینه روحی می خواهد به سراغ مولوی برود دست کم اول مصفا را بخواند و بعد به سراغ الیف شافاک برود.
@sahandiranmehr