چند بار پیش اومده تو تاکسی نشستم تا پرشه خیلی طول کشیده، اما مسافرای زیادی ترجیح میدن از محل تاکسی‌ها رد بشن و گذری سوار شن. شاید بگید دلیلش اینه که گذری‌ها منتظر پرشدن نمیشن، اما اگه همه بیان تاکسی سوار شن اونا هم زود پر میشن و امنیت بیشتری هم داره. واقعاً فاجعست شاید منم پیاده شم.
مشکل کجاست، راه حل میانه‌ای که نفع همه توش باشه چیه؟
بالاخره با یه مسافر کمتر راه افتادیم آقای راننده میگن اونایی که سوار نمیشن، مسیرشون کوتاهه و اینکه بعضی روزا مسافر کمه.
من معمولا روزهای تعطیل و یا ساعات کم تردد مثل شب ساعت ۹ به بعد و یا طرف ظهر، حدود ۳ تا ۴ به مشکل پر نشدن تاکسیهای خطی برمیخورم! مخصوصا که بعضی جاها تاکسی مربوطه ون هست و نه سواری ۴ نفره! و کو تا ده نفر پیدا شن و ون پر شه.
اولین راه حل که به ذهنم میرسه اینه که این جور وقتا ون‌ها و سواری‌های ۴ نفره با هم تبانی کنن تا فقط سواری‌ها مسافر بزنن، و مثلا ون‌ها ساعت دیگه‌ای از روز رو دوشیفته واستن. این طوری به نفع خودشون هم هست چون زمانی که الکی منتظر پر کردن ماشین واستادن رو میتونن استراحت کنن.
راه حل بعدی که گاهی ازش بهره بردم مذاکره با راننده تاکسی هست، راجع به اینکه چه مدت رو منتظر پر شدن می ایسته و اگه بخواد تا پر شدن کامل واسته بدون در نظر گرفتن زمان، معمولا میرم سوار ماشین‌های بین راهی میشم. گاهی هم تو مذاکره به نقطه ای میرسیم که درش مسافرها کمی بیشتر پول میدن، تا کرایه‌ی مسافرهایی که نیستن پوشش داده بشه تا راننده بدون پر شدن ماشینش راه بیفته.
راه حل دیگه ای که در سایر جاهای دنیا، مخصوصا اروپا مرسوم هست اینه که کلا تاکسی گروهی معنا نداره! و تاکسی‌ها همه دربست هستن. یعنی اولین مسافری که مسیر میگه سوار تاکسی میشه و راننده دیگه بین راه مسافر نمیزنه. خب این راه حل بالتبع کرایه ی مسافر رو بالا میبره، ولی از اون ور باعث میشه ساختارهایی مثل کارپولینگ سریع‌تر فراگیر میشن.
نهایتا راهکار موثر به نظرم استفاده بیشتر از تکنولوژی در بسترهای تاکسی هست که الان در دسترس اکثر افراد هست، بسترهای خوبی برای اشتراک‌گذاری سفر آماده شده که برعکس اسنپ و تپسی، هنوز فراگیر نشدن.
