اين موضوع خيلی برای من عجيبه. اينكه چرا ما ايرانی ها تو فضای مجازی با هويت فضای حقيقی مون ظاهر نمی شيم. غالب اوقات ماها وقتی در يه رسانه اجتماعی قراره برای خودمون پروفايل بسازيم با استفاده از اسم های عجيب و غويب و عكسهایی كه مربوط به خودمون نيست پست ميذاريم و يا حداقل عكس خودمون رو به عنوان پروفايلمون قرار نمی ديم؟
دليل اين موضوع چيه؟
همين الان توی پادپرس تعداد زيادی از افراد هستن كه پروفايلشون عكس نداره و يا اسم پروفايلشون با اسم اصليشون متفاوته . يا در اينستاگرام و ساير شبكه های مجازی به همين شيوه.
ميخوام تمام دوستان پادپرسی رو به مجادله بطلبم كه چرا دوست ندارن با هويت حقيقی خودشون تو فضای مجازی زندگی كنن؟
من اسمش رو جرات کردن یا نکردن نمیذارم، بیشتر به روحیات افراد بستگی داره و البته کارکرد فضای مجازیِ مورد نظر.
تو فضاهای مجازی غیرفارسی زبان هم چنین چیزی وجود داره، و در بعضی از این فضاها که خلاقانه تر هستن، اتفاقا افراد از اسم مختصرشون (که بازی با کلمات رو هم به همراه داره) و یا تصاویر کمیک-طور به عنوان مشخصات پروفایل بهره میبرن.
درباره پادپرس، دوست داریم محتوا حرف اول رو بزنه و بعد انسانِ پشتِ محتوا. راحت نیست، ولی شدنیه. برای همینه که همه افرادی که به سطح اعتبارِ کافی میرسن، امکانی در دسترس دارن به اسم کاربرِ بی‌نام و نشان! یعنی میتونن هر وقت دلشون خواست نقاب بذارن رو صورتشون و به سبک متفاوتی بنویسن.
البته از اون طرف در فضاهایی که اسم و رسممون پشت حرف هامون نیست، کارِ خواننده سخت میشه. چون لازمه با دقت بخونه تا متوجه شه آیا این حرف عیار داشت یا نه
برای اعتبارِ نوشته‌های تخصصی هم راهکار داریم، که به موقعش پیاده میشه.
من در این مورد با @leilay موافقم.
به شخصه خودم در سایر فضاهای مجازی با نام و نشان کامل حضور داشتم که البته الان خارج شدم
دلیل اش هم این بود که هدف متفاوته.یعنی از نرم افزارهای پیام رسان که استفاده میکنیم،خب لزوما باید از هویت مخاطب مطلع باشیم
اما پادپرس ؛ اتفاقا چند روزه فکرم مشغول این بود که آیا از روی نوشته های افراد می تونیم حدس هایی در مورد هویت و یا جنسیت و اسم افراد و یا ویژگی های اخلاقی و سن شون داشته باشیم یا خیر و اینکه تا چه میزان این شناخت میتونه درست باشه(با این شرط که در نوشته ها اشاره ای نشده باشه و خب چون محیط پادپرس و نوشته ها علمی هستش و نوشته های شخصی خیلی کمرنگ اند)
میخواستم چنین سوالی رو در مورد خودم مطرح کنم.
من تو گروه های مختلفی تو تلگرام فعالیت دارم. گاهی حتی می ترسم از عدم شفافیت آدم ها. مثلا: این کی هست که داره در یک گروه سیاسی افراد رو بی پروا تهدید می کنه؟
افراد به نظرم به چند دلیل هویت واقعیشون رو نشون نمی دن:
1- شرمساری از هویت واقعی و حقارت
2- دردسر میشه براشون و محافظه کارن
3- حس وحالش رو ندارن و براشون مهم نیست
4- معذوریت خانوادگی دارن
5- هدف خاصی رو دنبال می کنن که بهتره ناشناس بمونن. دوستی دارم که حداقل 3 نام کاربری مختلف داره در یکی از شبکه های اجتماعی.
========================================
اما به نظرم کلا ورود به شبکه های با اسم و رسم حقیقی کمک به ایجاد حس اعتماد، صداقت، دوستی و انسانی تر شدن فضا میکنه.
خیلی جاها هم این عدم شفافیت باعث میشه فکر کنم: اینا کاربرای قلابی هستن و در کل حس خوبی ندارم به این قضیه.
برای من این بوده . البته اینکه کمی خجالتی هم هستم بی تاثیر نیست .
بیشتر جاها یا نام مستعار دارم یا فقط نام. و کامل نمینویسم. چون اینجوری احساس آزادی بیان و آزادی پس از بیان بیشتری دارم.البته دونستن فامیل فکر نکنم به ارتباط موثر مجازی کمک بیشتری کنه مگر اینکه قضیه اقتصادی در میون باشه.
اینترنت این امکان رو برای ما فراهم اورده که ناشناس باشیم. فعالیت شناس در ایبن کشور شاید به نفع نباشه. البته که جا و مکان داره شناس بودن مثلا توی فضایی منند لینکدین همه با عکس و اسم واقعین اما مثلا توی یه سایت پرسش و پاسخ طبیعیه که اینطور نباشه.
