ایا چیزای خوشمزه ضرر بیشتری برای بدن دارن یا برعکس، چیزی که میگن مضره به نظرمون خوشمزه میاد؟
مثلا خامه، غذاهای چرب، خوراکی ها و غذاهای نمک دار مثل پفک و چیبس، و … .
دنباله‌ی موضوع اگه چیبس و پفک نخوریم، چی بخوریم؟
من فکر میکنم ما رو از هر چیزی منع کنن نسبت بهش حریص تر می شیم!
من کلا شیرینی خور نیستم. خیلی شکلات دوست ندارم و جزو چیزهایی نیستن که هوس کنم. اما مدتی که رژیم گرفته بودم عاشق حتی آبنبات عسلی شده بودم که در حالت عادی من بمیرم هم اونو نمی خورم! :)))))
و این رژیم به من نشون داد که هر چیزی که منعت کنن برات جذاب تره!
8 پسندیده
حالا آیا واقعا مضر هستند ؟! شاید خروج از حالت اعتدال باعث بشه به بدن ضرر برسه و در حالت استفاده معتدل ضرر محسوسی و اثرگذاری نداشته باشند 
5 پسندیده
یکی از پاسخهایی که معمولا به این نوع رفتارها میدن، از روانشناسی تکاملی میاد. البته این استدلالها منتقدهای خاص خودش رو داره ولی به هر حال موفقیتهای خیلی خوبی هم در ارزیابی رفتارهای غیرضرور امروز ما داشته.
برای این مورد خاص، هرچند مواد غذایی شیرین و چرب اساسی‌ترین مواد لازم برای بدن نیستن، ولی در طبیعت به شدت کمیاب هستن و عموما فصلی هم هستن. یعنی هم از نظر زمان هم از نظر مکان، این منابع غذایی محدودیت بالایی دارن. در نتیجه انسانها دوره شکارچی-جمع‌کننده (hunter-gatherer) یاد گرفتن (یا تکامل پیدا کردن) که این مواد رو هرجایی به دست آوردن مصرف کنن تا به صورت چربی برای زمانی که نیاز دارن ذخیره بشه. سبک زندگی اون دوره به شکلی بود که این رفتار خطری برای آدمها ایجاد نمیکرد، بویژه به خاطر تحرک بالا.
امروزه ما اون عادت غذایی رو با خودمون داریم ولی هم منابع بسیار بیشتری از این مواد در اختیار داریم و در نتیجه چربی بیشتری در بدن ذخیره میشه، و هم اینکه تحرک بسیار کمتری نسبت به اون دوره داریم. این دو عامل ریسک مصرف این مواد رو به شدت بالا میبره!
به نوعی با @Amirali موافقم که مصرف بیش از حد و عادت رفتاری نامتناسب هست که خطر ایجاد میکنه نه خود ماده غذایی!!
7 پسندیده
لزوما اینطور نیست ضمن اینکه غذاهای خوشمزه ای هم هستن که مضر نیستن مثل عسل ! یا خیلی از میوه ها.
انرژی ذخیره شده زیاد در مقابل حجم کمشون پس از مصرف این موادی که گفتید شاید یکی از علت هاش باشه؛و چون ما میل داریم که انرژی ذخیره کنیم
و این انرژی در میوه ها و سبزی ها به مراتب کمتر از شیرینی جات مصنوعی و پیتزا و خامه و کله پاچه و امثالهم هست تمایل پیدا میکنیم به این چیزها.
1 پسندیده
موضوع به نظر من out of the box هست. نیاز به بررسی دقیق داره. صرفا از روی تخیل:
بدن ما در طی سالیان، برای این مواد امروزی ساخته نشده.
چربی‌ها در واقع مضر نیستن.
توی فعالیت بالا، قندها مضر نبودن، چون برای سوزاندنشون، نیاز به انسولین زیاد نبود. در حین فعالیت زندگی می‌سوخت.
کبد پاک‌تر بود و می‌تونست قند و چربی موجود در خون رو به انرژی تبدیل کنه.
از طرفی، شخص با کبد ناسالم، به دنبال قند بیشتر می‌ره، چون قند خیلی سریع می‌سوزه و نیاز به فعالیت‌های کبد نیست.
شاید پاسخ دیگه، در تعریف تجربی لذت نهفته‌باشه. آیا لذت بردن از غذا، از یک درد درونی نمیاد؟ آیا هرچه این درد بزرگتر باشه، به دنبال غذای خوشمزه‌تر برای جبران اون درد نمی‌ریم؟
نکته دیگه، به کمبود منیزیم (و مواد مشابه) برمی‌گرده. در واقع علاقه به شیرینی و شوری بیشتر، ممکنه از ضعف قدرت چشایی باشه.
بیشتر، بلندبلند فکر کردم
1 پسندیده