چندین هفته هست از اول آبان شروع کردن به کندن خیابونای تهران برای فاضلاب، خیلییییییییی سرو صدا بود تا چند هفته، حتی صدای کندن کوچه های کناری هم میومد. بعد بالاخره تموم شد اما الان که هنوز 6ماه هم نشده دوباره کلی از خیابونو کندن. مخصوصا راهی که از مترو شریف به در انرژی میرسه.
مساله کلی اینه که یادمه از بچگی این کندن و پرکردن و کندن و پرکردن و هی هی کندن و هی هی پرکردن رو همش میدیم. اگه اونموقع که من بچه بودم یه طرحی میریختن که یه فکری واسشون بکنن تا الان به ثمر رسیده بود.
شاید خیلی فاکتور و چیزا در نظر گرفته باید بشه و دراز مدت جواب بده اما شدنیه حتمن ، همونطور که تو کشورای دیگه شده.
این یه مقدار بر میگرده به عاقبت نیاندیشی ارگانها و همچنین ناهمانگی بین اعضای سیستم.
توی همین تهران دوتا پروژه همزمان شروع شده بود که یکی دست شهرداری بود و یکی دست یه ارگان دیگه . پروژه یه پل و زیر گذر بود که تا نیمه ها هم هردوش پیش رفت اما بعد متوجه شدن که اگه ادامه بدن این دوتا به هم برخورد می کنند و کلی از بودجه دولت به فنا رفت
یا پروسه میدون انقلاب که الان چندین سال هست که دورش رو بنر میزنند چون عده ای به طرح روی میدون ایراد گرفتن که نماد ستاره داوود هست. حالا تخریبش کلی هزینه داره و هزینه ساختش هم خیلی زیاد بوده . زیرش هم مترو میگذره . و چون نمیشه کاری کرد. دورش بنر زدن که دیده نشه.
یه مقدار مدیریتها و هماهنگی و عاقبت اندیشی ها ضعیف هست متاسفانه.
بنظر می رسه جهت پروژه های شهری نیاز به یک مدیریت متمرکز پروژه دارد، اینکه هر سازمانی میاد میکنه و پولشو بابت آسفالت به شهرداری میده و شهرداری پشت سر می اندازه یک چیز دیگه است، ولی دوباره کاری رسم مرسومی شده و فقط هزینه هایش از جیب مردمی می ره که مالیات میدن، در اینجا یه سوال پیش میاد که مردم در قبال رفتار سازمانها چه واکنش باید نشان بدهند؟ وظیفه رسانه ها چیه؟
این یک مسئله بسیار مهمه که بعنوان یک شهروند از کوچه ها و خیابون های سالم تمیز و هموار بهره مند باشیم. اما متاسفانه این مسئله که میتونه خیلی راحت بدست بیاد، به سادگی و با بی برنامگی از بین میره.
شهر من مثه بقیه شهر های کشورم دچار این مشکل هست. همیشه یک ارگانی پیدا میشه که تو روزای سرد و بارونی زمستونی بیاد و کوچه و خیابون های محل زندگی شما رو بند بیاره و شروع کنه به کندن آسفالت. بعدش هم که معلومه، تحمل گل و لای و گرد و خاک و دست اندااااااز برای مدت چند ماه، تا بالاخره بیان و آسفالتش کنن.
برای فاضلاب شهری سه سال پیاپی تو زمستون کوچه محل زندگیمو بند آوردن و کندن و بعد از سه سال عملیات ترمیم آسفالت انجام شد.
برای فاضلاب شهری، خیابون متصل به کوچه ما رو به مدت چند ماه مسدود کردن و کلی هم گذشت تا آسفالت شه و باز شه و در نهایت پس از اتمام کار دریچه های فاضلاب حدودا 15 سانت از آسفالت خیابون بالاتر بود.
برای اصلاح پیاده رو و آسفالت یک خیابون حدود 4 تا 6 ماه کل پیاده رو های دو طرف خیابون رو کنده بودن و تردد عابرین و حتی ماشین های توی خیابون با مشکل مواجه شده بود و عملا کاسبی کسبه اون محدوده هم دچار مشکل شده بود تا اینکه بالاخره طرح به پایان رسید و کمتر از یک هفته، تکرار میکنم، کمتر از یک هفته اداره آب و فاضلاب شروع کرد به کندن آسفالت!
تقاطع یک چهار راه در کمربندی توسط اداره آب و فاضلاب حفاری شد و مدت زیادی اون تقاطع بسته بود. مردم به شهرداری اعتراض میکردند و شهرداری هم در جواب بنری رو در محل نصب کرد با این مضمون که این به ما ربطی نداره برید به اداره آب و فاضلاب بگید!
پروژه ترمیم اسفالت در اکثر خیابون های شهری آغاز شد که در پی اون تردد در اکثر نقاط شهر بدلیل عملیات ترمیم، به سختی صورت میگرفت اما بعد از تحمل دو سه ماهه این استان، کمتر از یک ماه قسمت های زیادی از همان آسفالت جدید از بین رفت و تبدیل به دست انداز های سهمگین شد.
و … .
سوال اینجاست که چه چیزی کمه که باعث میشه این نتیجه رو ببینیم؟ مالیات کم پرداخت میکنیم؟ منابع کافی در دسترس نیست؟ وقت کافی نداریم؟ نیروی کار نداریم؟ مدیریت بلد نیستیم؟ همکاری بلد نیستیم؟ و …؟
راه حل چیه؟ چرا تو همین کشورهای همسایه این مسئله وجود نداره؟
و منظورم از مدیریت؛ اولویت بندی، سپردن کارهای کم اهمیت تر به سازمانها و افراد دیگه، نه گفتن به کارهای باقیمونده در اولویت های پایین، تقسیم منابع بین امور مهم تر، بازبینی نتیجه و بازخورد مناسب به افراد و … .
البته در این جور امور، اگه اهالی محل همصدا و پیگیر باشن، معمولا شهرداری و یا آب و فاضلاب و یا سازمان مربوطه، کار رو سریع و به موقع پیش میبره.
برای مدت چند ماه، تا بالاخره بیان و آسفالتش کنن.