چه کار خوبی میکنین 
و چه کار خوبتری کردین چنین موضوعی رو مطرح کردین.
نکته مهم اینه که مشکلات سر راه دوچرخه سواری حذف بشه و یا کاهش پیدا کنه. دوچرخه خودش به خودی خود یه وسیله جذاب برای حمل و نقل هست، من تو دوستان و آشناها کمتر کسی رو میشناسم که دلش نخواد دوچرخه داشته باشه و دوچرخه سواری کنه. ولی خب تو همین افراد، کمتر کسی دوچرخه داره!
مثلا دوچرخه م یه مدت دست خواهرم بود، ایشون اتفاقا خیلی هم برای دوچرخه سواری علاقه مند بودن و هستن. ولی به عنوان مثال برای یه مسیر ساده از خونه تا محل کارشون که دانشگاه هست، دو تا مشکل دارن:
-
لازمه دوچرخه رو جایی خارج دانشگاه پارک کنن، چون حضور بانوان با دوچرخه داخل دانشگاه ممنوع
هست! اون هم تو شهری که از آلودگی هوا رنج می‌بره و تازه رئیس دانشگاه خودش بیانیه داده افراد با دوچرخه بیان تا به کاهش آلودگی هوا کمک کنن! -
رانندگی ها در خیابون های این مسیر نسبتا افتضاحه، یه جوری که حتی به عنوان عابر پیاده هم میترسی کنار خیابون حرکت کنی. از طرفی کوچه ها هم پر از چاله چوله هستن و اگه دوچرخه تون دماوند باشه[1] و فنر جلو نداشته باشه کتفتون خیلی اذیت میشه تو مسیر.
من الان یه مدت کوتاهی هست اومدم شهرستان کوچیک و اینجا دوچرخه سواری میکنم. تو این مدت کوتاه هر بار که با دوچرخه بیرون بودم، حتما یه خانم از اهالی منطقه اومده ازم پرسیده که اینجا به مشکلی برنخوردی؟ راحته دوچرخه سواری؟ به نظرت ما هم دوچرخه بگیریم؟
برا همین هست که میگم دوچرخه سواری به خودی خود یه کار باحال و جذابه، و اگه مشکلات کم باشن، کافیه چند نفر دوچرخه سوار در هر محله داشته باشیم تا دوچرخه سواری رواج پیدا کنه.
مثلا مادری که بچه ش رو میذاره تو کالسکه پشت دوچرخه، پدری که با دوچرخه میره سر کار، دانشجوها، … . اینها به راحتی میتونن الهامبخش بقیه باشن.
دوچرخه من دماونده! ↩︎