سلام،
من مدت هاست که از دوچرخه استفاده می کنم. برای مسافت های کوتاه مثلا تا حدود 3 کیلومتر از لحاظ سرعت رسیدن به مقصد با ماشین برابری می کنه و خب مشکلاتی مثل ترافیک و جای پارک و این چیزها هم وجود نداره. این که بتونیم این موضوع رو برای همه تشریح کنیم و بهشون بفهمونیم که بابا این خیلی بهتر از ماشین سواری و مشکلاتش هست رو باید جدی گرفت.
به نظر شما چه راهکاری وجود داره واسه اینکه مردم رو به استفاده بیشتر از دوچرخه ترغیب کنیم؟
همون کاری رو انجام بدید که ایران رو تبدیل میکنه به هلند. بعد خود به خود برای مسیر بلند هم از دوچرخه استفاده میکنند.
چه کار خوبی میکنین 
و چه کار خوبتری کردین چنین موضوعی رو مطرح کردین.
نکته مهم اینه که مشکلات سر راه دوچرخه سواری حذف بشه و یا کاهش پیدا کنه. دوچرخه خودش به خودی خود یه وسیله جذاب برای حمل و نقل هست، من تو دوستان و آشناها کمتر کسی رو میشناسم که دلش نخواد دوچرخه داشته باشه و دوچرخه سواری کنه. ولی خب تو همین افراد، کمتر کسی دوچرخه داره!
مثلا دوچرخه م یه مدت دست خواهرم بود، ایشون اتفاقا خیلی هم برای دوچرخه سواری علاقه مند بودن و هستن. ولی به عنوان مثال برای یه مسیر ساده از خونه تا محل کارشون که دانشگاه هست، دو تا مشکل دارن:
لازمه دوچرخه رو جایی خارج دانشگاه پارک کنن، چون حضور بانوان با دوچرخه داخل دانشگاه ممنوع 
هست! اون هم تو شهری که از آلودگی هوا رنج می‌بره و تازه رئیس دانشگاه خودش بیانیه داده افراد با دوچرخه بیان تا به کاهش آلودگی هوا کمک کنن!
رانندگی ها در خیابون های این مسیر نسبتا افتضاحه، یه جوری که حتی به عنوان عابر پیاده هم میترسی کنار خیابون حرکت کنی. از طرفی کوچه ها هم پر از چاله چوله هستن و اگه دوچرخه تون دماوند باشه[1] و فنر جلو نداشته باشه کتفتون خیلی اذیت میشه تو مسیر.
من الان یه مدت کوتاهی هست اومدم شهرستان کوچیک و اینجا دوچرخه سواری میکنم. تو این مدت کوتاه هر بار که با دوچرخه بیرون بودم، حتما یه خانم از اهالی منطقه اومده ازم پرسیده که اینجا به مشکلی برنخوردی؟ راحته دوچرخه سواری؟ به نظرت ما هم دوچرخه بگیریم؟
برا همین هست که میگم دوچرخه سواری به خودی خود یه کار باحال و جذابه، و اگه مشکلات کم باشن، کافیه چند نفر دوچرخه سوار در هر محله داشته باشیم تا دوچرخه سواری رواج پیدا کنه.
مثلا مادری که بچه ش رو میذاره تو کالسکه پشت دوچرخه، پدری که با دوچرخه میره سر کار، دانشجوها، … . اینها به راحتی میتونن الهامبخش بقیه باشن.
دوچرخه من دماونده! ↩︎
دقیقا اگر استفاده از یه وسیله رواج پیدا کنه ناخودآگاه مردم و دولت به سمت حل مشکلات استفاده از اون وسیله پیش میرن. یه جور حرکت پایاپای میخواد که هم مردم هم دولت باید دخیل باشن. وقتی تعداد زیادی از مردم از دوچرخه استفاده کنن و مطالبه برای درست کردن مسیر مناسب دوچرخه سواری بیشتر بشه، ناخودآگاه حکومت هم مجبوره که به جای اتوبان و خیابون روی بیاره به درست کردن مسیر دوچرخه سواری و پیاده راه ها. البته در زمینه فرهنگ رانندگی و رعایت حق عابر و دوچرخه سوار که راه طولانی در پیش داریم که به نظرم همین بیشتر شدن دوچرخه سوارها میتونه به رعایت کردن حقوقشون هم کمک کنه.
مشکلات دوچرخه سواری خانم ها رو همه میدونیم و واقعا تاسف آوره. امیدوارم این جوری و به خاطر این مسائل ساده که واقعا طرحش هم خجالت آوره، رغبت برای دوچرخه سواری خانم ها کم نشه.
اولا که باید یه تعداد نفراتی به عنوان پیشرو خطر دوچرخه سواری شهری، مخصوصا توی شهرهای توی تهران، رو به جون بخرن تا تعداد دوچرخه سوارها زیاد شه و شهرداری و راهنمایی رانندگی یه فکر جدی بکنن. کار دیگه‌ای که باید انجام بشه، اصلاح رانندگی راننده هاست، خیلیا از ترس جونشون به دوچرخه سواری رو نمی‌آرن. این اصلاح رانندگی واقعا مسئله تاثیر گذار و مهمی هستش.
البته حضور استارتاپ هایی مثل بیدود در برخی شهرها و کمک به گسترش اونها هم میتونه بسیار پر ثمر باشه!
به نظر من قیمت دوچرخه‌ها خیلی بالا هست. یک دوچرخه معمولی مُد روز الان حدود ۷میلیون تومان قیمت داره. حدود ۲برابر حقوق یک برنامه‌نویس معمولی در شیراز. به نظر من خرید دوچرخه با این قیمت منطقی به نظر نمی‌رسه.
راه حل جایگزین اون دوچرخه‌های شهری هستند. من هنوز بهشون اطمینان ندارم. وگرنه گزینه ارزان‌تری هستند. شاید اگر نقد و بررسی کافی از انواع دوچرخه شهری وجود داشته‌باشه، اونها گزینه‌های به صرفه‌‌تری باشند.
دوچرخه‌های بیدود به نسبت قیمتشون بدک نیستن، البته طبق صحبتی که باهاشون داشتم قراره تو فازهای بعدی دوچرخه‌های بهتری بیارن، ولی با قیمت نیم ساعتی ۱۵۰۰ واقعا به نظرم می ارزه.
چه رویای شیرینی
یکی از آرزو های من هم همین هست. اگر تصور کنیم که دوچرخه در اولویت استفاده برای مسافت های کوتاه قرار بگیرد شاید نیاز به موارد زیر باشد:
1- مسیر های مطمئن و ایمن برای تردد.( گذر مخصوص دوچرخه در خیابانهای بزرگ و یا برای بانوان گذر ایمن در کوچه ها!)
2- در دسترس بودن محل پارک ایمن دوچرخه
3- توجه به مقصد ( شما برای خرید روزانه یا رفتن به پاک می توانید از دوچرخه استفاده کنید با توجه به فعالیت بدنی و پوشش اسپرت . اما برای رفتن به مطب دکتر یا محل مصاحبه کاری قطعا مرتب ماندن پوشش از خانه تا مقصد مهمتر است!
یک کارمند برای رفتن به محل کار خود در مسافت نزدیک شاید بتواند از دوچرخه استفاده کند اما یک تعمیر کار با توجه به وسایلی که باید حمل کند امکان استفاده از دوچرخه را ندارد.)
با ارزان شدن قیمت دوچرخه و وضع قوانینی در تردد مخصوص دوچرخه سواران در ساعات خاصی از روز
میشه از دوچرخه‌های اشتراکی استفاده کرد. البته خب توی همه‌ی شهر ها نیست هنوز