این صحنه از بازی فوتبال اروگوئه جلوی روسیه واقعا بهم چسبید: نیمه دوم، اروگوئه ۳ بر صفر از روسیه جلوس. داور ۴ دقیقه وقت اضافی گرفته و دقیقه سوم از وقت اضافه، روسیه یه ضربه آزاد گیر میاره. میزنه و توپ میرسه به دروازه‌بان اروگوئه. به جای اینکه کار مرسوم رو انجام بده و بعد از کمی وقت کشی بزنه زیر توپ تا بازی تموم شه سریع توپ رو میرسونه به بازیکنش و با چهارتا پاس توپ رو میرسونن دم دروازه حریف!
این همه عطش برای بازی و گل زدن مستقل از نتیجه رو میپسندم و به نظرم فوتبالِ خوب چنین بازیای هست!
این روحِ فوتبال آمریکای جنوبی هستش، توی همون فوتبال علیه دشمن چند فصل در مورد آمریکای جنوبی نوشته
من ولی همیشه فوتبال آلمان رو دوست داشتم، ماشین وار، آلمان قدیم، قبل از ۲۰۰۰، الان اینا هم تکنیک زیاد دارن. براشون اصلن مهم نبود عقب هستن، جلو هستن، یا مساوی، بر اساس تاکتیک مشخص شون بازی میکردن.
تیم هایی که خوزه پکرمن آرژانتینی مربیگری کرده هم خیلی تاکتیکی بودن، من همیشه بازی تاکتیکی تیمی رو به بازی های تکنیکی ترجیح میدم
به این نکته هم اشاره کن که ژاپن هم همین کارو با بلژیک انجام داد و تا دقایق آخر وقتهای اضافه با وجود نتیجه مساوی که میتونست به پنالتی برسه با حملات منظم کارشو پی گرفت که آخرش تو ضد حمله گل خورد و باخت خارج از شوخی تو نود درصد اوقات دوست دارم تیم حریص و پرموقعیت بازی کنه حتی اگه ببازه ولی خب ده درصد بازیا معمولا باید به حفظ نتیجه و صعود مخصوصا تو بازیای حذفی که قدرت حریف تو ضد حمله بالاس فکر کرد البته نه پاسکاری بی هدف و ضد فوتبال با بردن توپ به اطراف و محوطه حریف و استفاده از بازیکنان با تکنیک بالا
خارج از شوخی تو نود درصد اوقات دوست دارم تیم حریص و پرموقعیت بازی کنه حتی اگه ببازه ولی خب ده درصد بازیا معمولا باید به حفظ نتیجه و صعود مخصوصا تو بازیای حذفی که قدرت حریف تو ضد حمله بالاس فکر کرد البته نه پاسکاری بی هدف و ضد فوتبال با بردن توپ به اطراف و محوطه حریف و استفاده از بازیکنان با تکنیک بالا