برای کاهش هدررفت غذا در سطح مصرف کننده، خوبه که روش های رفتار با باقیمانده های احتمالی غذا رو بدونیم و از قبل برای آن آماده باشیم؛ طوری که این رفتارها مثل بقیه کارهای روتین خانوادگی، الزامی محسوب شود.
چه راهکارها یا تجربه هایی برای رفتار با باقیمونده ی غذا سراغ دارین؟ و چه جوری میشه این رو در سبک زندگی افراد گنجوند؟
خودم تنها تجربه ی تکرار شونده ای که با باقیمونده های غذام دارم اینه که اون رو میذارم و در وعده های بعدی میخورم! خیلی روی طعم غذا حساس نیستم و برا همین مدل نگه داری این غذای باقیمونده طوری که طعمش تغییر نکنه، رو رعایت نمیکنم!
ولی یه داستان از مامان بزرگم دارم که جالب تر از تجربه های شخصیمه:
بابام تعریف میکردن که اولین بار که مامانشون براشون ماکارانی پخته بودن، چون غذای عجیب غریبی بوده و شبیه نون یا برنج (قوت قالب اون موقع ها) نبوده، نه خودش و نه عموهام هیچ کدوم دوست نداشتنش و هیچ کدوم نخوردن این غذا رو. مادربزرگم هم که یه خانم مدبری بودن چیزی نمیگن به بچه ها اون روز. روز بعدش مادربزرگم یه سری کتلت میپزن و بچه ها (بابام و عموهام) با کلی هیجان و لذت کتلت ها رو میخورن و بَه بَه و چه چه. این رو هم بگم که اون موقع ها رسم نبوده که خانوارها زیاد گوشت قرمز بخورن. یعنی مثلا غذای کتلت که یه غذای گوشتی حساب میشده، شاید هر ماه یه بار مصرف میشده.
و خلاصه بعد از اینکه کل کتلت ها تموم شده، مامان بزرگم از بچه هاش میپرسه که لذت بردین؟ و وقتی مطمئن میشه همه خوششون اومده، بهشون توضیح میده که این کتلت ها از ماکارونی های روز پیش تهیه شده! 