پیش از این، در مورد هدر رفت غذا تا اندازه ای صحبت شده. اگر بخوایم بطور متمرکز به تولید به اندازه غذا، نه کم و نه زیاد، در سطح مصرف کننده (یعنی در خانه ها و رستوران ها) فکر کنیم؛ این طبقه بندی به ذهن من می رسه:
در هر کدوم از موارد زیر نظراتتون رو لطفا تحت عنوان “راهکار” در صفحه مربوط به هر مورد بنویسید. یعنی جواب به سئوال “چگونه؟” در هر مورد، که در موضوع مطرح شده.
موارد جدید رو لطفا به این لیست در همین صفحه اضافه کنید.
به تازگی متوجه شدم که یک سیستمی داوطلبانه در برلین (شاید در همه آلمان) چند سالی هست درست شده به اسم Foodsharing e.V. یک پلتفرم اینترنتی که با تعداد خیلی زیادی از سوپرمارکت ها، نان (و همه فرآورده های نان) فروشی ها و فروشگاه های مواد غذایی از یک طرف و با داوطلب هایی برای پخش مواد غذایی باقیمانده در فروشگاه که معمولا دانشجو هستن از طرف دیگه در ارتباط است و اینها رو بهم وصل می کنه. یک سیستم خیلی منظم و لیست دقیقی دارند, مثلا یک نفر کاملا مشخصه که در چه روزهایی از هفته و چه ساعتی و درب کدوم نان فروشی یا سوپرمارکت باید بره و چند کیلو نان، ساندویچ و غیره (که هنوز کاملا قابل استفاده برای انسان و با کیفیت هستند ولی برای فروش به اندازه کافی تازه و خوب نیستن) رو تحویل می گیره و اون رو بین دوستان، خانواده خودش، همه کسانی که می شناسه و کلا هرکسی که بتونه استفاده کنه و هدر نده، پخش می کنه. بیشترشون با دوچرخه های شخصی شون و در کوله پشتی این مواد غذایی رو حمل می کنن. این مواد غذایی همه رایگان هستن و کار این افراد هم داوطلبانه است و پولی بابتش دریافت نمی کنند. لینک یکی از این صفحات: https://www.berlin.de/adressen/suche.html?q=Fairteiler&where=
که البته متاسفانه به انگلیسی نیست ولی می شه فهمید چی به چیه.
پدرم مدتی هست که تو حیاط خونه مرغ و خروس نگهداری میکنن، یعنی جوجه میگیرن و بزرگ میکنن، در حد مصرف شخصی. برای تغذیه این مرغ و خروس ها میرن سراغ نونوایی ها و یا سوپرمارکت ها و میوه فروشی ها که خورده نون ها و یا میوه‌ها و سبزی های دورریختنی رو با قیمت پایین‌تر (و گاهی هم مجانی) می‌خرن.
دیروز بعد از اینکه چندین بسته ناگت مرغ و سمبوسه اماده رو از کارکن سوپرمارکت به عنوان غذای دورریختنی گرفتن، گفتن من باید شروع کنم به جمع اوری این مواد و به جا اینکه به مرغ و خروسا بدمش، ازش غذا درست کنم بدم به کسانی که لازم دارن! این افراد که خودشون پاشون به سوپرمارکت ها نمیرسه و یا اگه هم برسه کارکنان سوپرمارکت که به اونا مواد غذایی رو نمیدن. و … .
پیشنهاد جدیدی نیست، ولی به نظرم خوشه و اینجا مطرحش کردم برا انتقال این خوشی.
نکته ی عجیبی که در این مدت بهش برخوردن اینه که بعضی از نونوایی ها و یا میوه فروشی ها به هیچ وجه (حتی در ازای پرداخت کافی) حاضر نیستن انرژی صرف جداسازی مواد دورریختنی شون کنن (مثلا کاهوهای دورریختنی رو دور نریزن و از سایر میوه ها و زباله ها جدا کنن). از یه طرف خودشون تنبلیشون میاد، و از طرف دیگه هم پول گرفتن براش رو درست نمیدونن.
