نه من و شما بلکه دولت‌ها هم سال‌ها گمان می‌کردند که منبع آلودگی هوای شهرها خودروهای سواری هستند. برای رفع این مشکل چاره‌ها ساخته و اجرا شد. جایگزینی خودروهای فرسوده، گازسوز کردن خودروها و طرح‌های زوج و فرد، تغییر قیمت حامل‌های انرژی و غیره.
قطعاً این راه حل‌ها هر یک به گونه‌ای اثرگذار بود. اما حیرت‌آور خواهد بود اگر بفهمیم سهم خودروهای شخصی در آلودگی شهرها تنها ۲٪ است.
منبع و متن کامل این تحقیق را می‌توانید در مجله دانشمند در شماره ۶۶۴ مطالعه کنید. سهم اصلی آلودگی شهر تهران از چه عواملی است؟
- اتوبوس‌های شهرداری ۲۴٪
- اتوبوس‌های بخش خصوصی ۳۰٪
- کامیونها ۲۴٪
اما چرا آلایندگی خودروهای سنگین بیشتر از خودروهای سبک است؟ به خاطر نوع سوخت این وسیله‌ها و بزرگ بودن اندازه آلاینده آن‌ها.
چگونه آلایندگی آن‌ها قابل رفع است؟ روش‌هایی که به ذهن می‌رسد استفاده از فیلتر برای اگزوز و گازسوز کردن اتوبوس‌های شهری است.
استفاده از فیلتر
میزان تاثیر فیلتر بر آلایندگی را نمی‌دانم. اما قیمت فیلترها حدود ۱۰۰میلیون تومان است. از طرف دیگر فیلترها چنان آسیبی به موتور اتوبوسها وارد می‌کنند که گارانتی حاضر به خدمات‌رسانی به اتوبوس‌هایی که از فیلتر استفاده می‌کنند نیست. پس راننده از استفاده از فیلتر صرف‌نظر می‌کند.
گازسوز کردن اتوبوس‌های شهری
ایران صاحب یکی از بزرگترین منابع گاز طبیعی جهان است. اما تکنولوژی در ایران کمکی به رفع این مشکل نکرده. قیمت یک اتوبوس گازسوز در ایران به ۲میلیارد تومان می‌رسد در برابر قیمت چندصد میلیون تومانی یک اتوبوس دیزلی عادی. پیشنهاد سازمان اتوبوس‌رانی واردات اتوبوس‌های دسته دوم است که قیمت‌هایی در حد ۶۰هزار یورویی دارند.
پرسش
- چه راه حل‌هایی با توجه به این داده‌ها می‌شناسید؟
- سایر کشورها برای رفع آلودگی شهرها چه کردند؟