به‌روز رسانی سیستم آموزشی باید پس از چه مدت و براساس چه نیازهایی و چگونه صورت بگیرد؟
چطوری باید یه سیستم آموزشی رو همواره به روز نگه‌داشت تا با تغییر مهارت لازم برای زندگی تو یه جامعه مواردی که آموزش داده میشن هم تغییر کنن؟
دنباله‌ی موضوع اهداف مناسب برای سند تحول برای آموزش و پرورش ما چیست؟
چه سوال کلیدی و مناسبی برای فکر کردن 
ابتدا اجازه بدین نقد و نظر شخصیم رو از سیستم آموزشی ایران ارائه بدم؛ و بعد به سوال اصلی شما بپردازم: به نظرم می‌رسه که با هر بار تغییر تیم اجرایی دولت، سیستم آموزشی هم دستخوش تغییراتی شده! یعنی اساس تغییرات سیستم آموزشی مستقل از نیاز خود سیستم و بر مبنای سلیقه‌های متفاوت دولتمردا بوده.
کمی تحقیق هم چاشنی این نظر شخصی میکنم:
این مقاله از خبرگزاری فارس اطلاعات اولیه خوبی راجع به تغییرات مختلف سیستم آموزشی در سه دهه اخیر به دست میده:
به عنوان مثال دوره‌های مختلف تحصیلی، از بعد از انقلاب ۴ بار تغییر کرده[1]: ۵-۳-۴؛ ۵-۳-۳-۱؛ ۶-۳-۳؛ و ۳-۳-۳-۳. قسمتی از این مقاله توجه خودم رو جلب کرد[2]:
دانش آموزان در طرح نظام جدید باید برای ورود به پیش دانشگاهی امتحان ورودی می‌دادند و در صورت گرفتن نمره قبولی، می‌توانستند در این دوره شرکت و بعد در کنکور سراسری ثبت نام کنند.
اما پس از گذشت چند سال و کاهش جمعیت داوطلبان دانشگاهی، امتحان ورود به پیش دانشگاهی برداشته شد و دانش آموزان پس از دیپلم و در صورت علاقه می‌توانستند در این دوره هم شرکت کنند.
در دهه 70 تعداد دانش آموزان متوسطه از حدود 1.9 میلیون نفر به 5 میلیون نفر و تعداد دانش آموختگان متوسطه از سالانه حدود 280 هزار نفر به 700 هزار دانش آموخته دیپلمه افزایش یافت. بنابراین بیش از 80 درصد دانش آموختگان دیپلمه از ورود به دانشگاه باز می ماندند و به ناچار به بازار روی می آوردند بدون این که مهارت لازم را کسب کرده باشند.
سوال اصلی اینه : اگه فرض کنیم اون 80 درصد به بازار نرن و وارد محیط دانشگاه بشن خیلی مفید تر هستن برای جامعه ؟ به نظر من تو سیستم دانشگاهی ما اصلا اینطور نیست .
سوال چرا قشر دانشجو تو ایران تبدیل شدن به مصرف کننده‌ترین قشر جامعه؟ رو به همین دلیل مطرح کردم . فکر میکنم یکی از پاسخ های این سوال همین به روز نبودن سیستم سیستم آموزشی باشه .
ساختار آموزشی کشور بدیهیست که باید مورد بازنگری ، بررسی و تحقیق دائم باشه
بنظرم بد نیست اگر سازمان آموزش و پرورش بازه های قانونی رو به هر 20 سال تغییر بده
مدت 10 ابتدائی هر دوره به تحلیل عملکرد و بازخورد های دریافت شده اختصاص پیدا کنه
در 10 سال دوم سیستم علاوه بر بررسی بازخورد ها و عملکرد ها با اتکا به آمار قابل دستیابی از آینده مشغول تدوین سیستم آموزشی برای ایجاد حداکثر راندمان و بازدهی در نسل آینده بشه
مدل فکری جامعه ای که داره وارد برنامه آموزشی میشه و نیاز هایی که اون فرد پس از اتمام تحصیلش باید در جامعه مرتفع کنه اصلی ترین موارد هستند به نظر من که باید با داشتن امکان تفکیک با دقت بالا در هر دوره سهم ورود به جامعه از هر گروه متخصص رو کنترل کرد