کسی هست که ادعا کنه همیشه تونسته در گفتگوی حضوری یا تلفنی منظورش رو خوب و کامل بیان کنه یا منظور دیگران رو خوب و درست برداشت کنه؟
اگه فرصت گفتگو کوتاه باشه، خودمون می‌مونیم و داستان داوری خودمون:
چرا این رو گفتم یا نگفتم؟
کاش این رو هم می‌گفتم!
کاش اون جور می‌گفتم یا نمی‌گفتم!
. . .
و طرف مقابل:
چرا این رو گفت؟
منظورش دقیقا چی بود؟
نکنه می‌خواست . . . ؟
. . .
تازه در گفتگوی حضوری و تلفنی به ظاهر، ابزار و امکانات بیشتری داریم، مثل:
نوع نگاه
زبان بدن
لحن و نحوه ادای جمله‌ها
اما باز هم خطاها باقی است.
رو این حساب کلی مطالعه و آموزش برای گفتگو و مذاکره موثر شکل گرفته.
خود من به مرور زمان و با تجربه مهارت‌های گفتگو رو بهتر کردم و هنوز دوست دارم یاد بگیرم. حذف تنش‌ها و نشخوارهای ذهنی حین و بعد از بعضی گفتگوها راحت نیست، و چون دو طرفه است فقط با تلاش‌های یک طرف کار خوب پیش نمیره.
گاهی فکر میکنم با گفتگو در فضای نوشتاری راحت‌ترم، چون اغلب موقع نوشتن متمرکزتر هستم و امکان اصلاح وجود داره.
اما امکانات دیگری که به رسوندن مفهوم کمک میکنه نیست، و فکر میکنم احتمال برداشت اشتباه زیاد میشه، نظر شما چیه؟
چطور می‌تونیم در فضاهای نوشتاری، مثل پادپرس گفتگوهای بهتری داشته باشیم؟
چه موانعی رو باید حذف کنیم؟ چه ابزارها و مهارت‌هایی می‌تونن بهمون کمک کنند؟
