مطمئنم هیچ کی از اینکه توسط اطرافیانش دوست داشته بشه بدش نمیاد. ولی خب هر کسی با هر اخلاقی لزوما دوست‌داشتنی نیست!
افراد دوست داشتنی که میشناسید، چه عادت‌ها و خصوصیات اخلاقی دارند؟ از چه کارهایی خودداری می‌کنند؟
دنباله‌ی موضوع بین دوست داشتن و دوست داشته شدن کدومو ترجیح می دین؟
دوست داشتنیها میتونن بخاطر این موارد دوست داشتنی باشن؛
شوخ
مودب
شنونده خوبی هستن
حرفای دل تو تو حرفشان هست
مغرور نیستن
زیبا و با لحن بیان آرام باشن
با دانش و در عین حال صمیمی باشن
فقط مختصراً بگویم فردی که از آگاهی عقلانی برخوردار بود میتواند همه صفات خوب را داشته باشد و اخلاق نیکو هم ناشی میشود از اندیشه و آگاهی عقلانی و کسی که اندیشه عقلانی داشت میتوان گفت که آن فرد هیولا نیست بلکه انسانی است مطلوب و مقصود که در وادی انسان کامل در حرکت است.
به نظر من آدمای دوست داشتنی، آدمای خوش صحبتی هستن، تو جمع که میشینن یه عالمه حرف واسه گفتن دارن.و چیزی که برام مهمه زبون باز نباشن(سخن گر دل برآید، لاجرم بر دل نشیند).
منم به همه ی ویژگی های خوبی که دوستان در تعریف آدم دوست داشتنی ارایه دادن ،چند ویژگی دیگه اضافه میکنم:
قدرت همدلی
چه خوش است هم زبانی و حریف نکته دانی
که سخن نگفته باشی، به سخن رسیده باشد
قدرت پذیرش آدمها با همه ی تفاوتها و ضعفهایی که دارند (البته دستیابی به این ویژگی به نظرم یکی از مهمترین مهارتهای ارتباطی هست)
مثبت اندیشی
انعطاف پذیری شخصیت بجای تعصب ورزی
چهره ی گشاده و مهربان
