چه ایده هایی میشه به کار گرفت که آدم ها با پیاده رفتن در لحظه پاداش بگیرن؟
خودم یاد این بازی معروف ماریو افتادم،
مثلا تصور کنیم سر راهمون یه عالمه قارچ بود و می تونستیم با خوردن قارچ ها امتیاز بگیریم!!
فک کنم توی قصه ی حسنی هم مادر بزرگ هم چنین کاری می کرد، با دنبال کردن سیب ها، حسنی به جایی که باید می رسید.
یه راه فانتزی ِ پرهزینه!، درست کردن پیاده رو هایی هست که از تکانه حرکت ما، برق تولید کنه.
راه های عملی و بهتر به ذهنتون می رسه؟
یه پاداش که اخیرا بازی پوکمن گو ایجاد کرده بود گذاشتن مدال هایی در بعضی نقاط بود که با گوشی اسکن میشد.
یه پاداش دیگه که خودم موقع پیاده روی در بازار زنجان گیر میاوردم، دیدن افرادی خاص و پر از شور و حال بود (پیرمردای بازار رو میگم) و شنیدن قصه هاشون و تجربه هاشون.
یه پاداش دیگه میتونه مشابه جایزه هایی باشه که مامان-بابا ها به بچه هاشون میدن! مثلا بستنی زمستونی و … .
ورزش و تناسب اندام هم میتونه یه پاداش دیگه باشه.
پ. البته مهم تر از همه این‌ها، به نظرم برا بیشتر افراد پاداش لازمه نیست. گاهی همین که جلو ادم سدهای کمتری باشه، ادم پیاده روی میکنه به دلیل پاداش های درونی: مثلا تجربه های جدید و یا مسیرهای جدیدی که میتونه کشف کنه.
نفهمیدم میشه بیشتر توضیح بدین؟
پاداش می تونه آدمای فراری از پیاده روی هم بیاره سمت ِ پیاده روی 
سلام
خیلی پیشنهاد جالبیه
مثلا نرم افزاری باشه که پیاده روی روزانه شما رو حساب کنه و در جایی ذخیره کنه
از طرفی عده ای که بهر دلیل از پیاده روی خودداری میکنن میتونن از وسایل نقلیه استفاده کنن و در عوض یک پولی رو متقبل بشن
این کارو کشورهای پیشرفته برای مصرف کربن دارن میکنن یعنی یکسری که از کوپن مصرفشون کمتر مصرف میکنن میتونن اینو به باقی مردم که مصرف زیادی دارن بفروشن
پس میشه با پیاده روی بیشتر پول هم گرفت که یه انگیزه عالی واسه عموم مردمه!
تشکر
یه بازی حدودای چند ماه پیش باب شده بود به اسم پوکمون گو که این بازی خیلی خوب هم رشد کرد و افراد زیادی رو معتاد کرد. بازی این شکلی بود که افراد باید موجوداتی مجازی به اسم پوکمون رو جمع اوری میکردن، مشابه همین هویج که ماریو جمع میکرد، با این تفاوت که ماریو در این بازی افراد بودن با گوشی هاشون و هویج، یه سری واقعیت افزوده.
کپی از ویکی پدیا:
هدف در این بازی این است که تا جای امکان پوکمون‌های بیشتری را جمع کرد و سپس قدرتشان را افزایش داد. برای پیدا کردن و شکار پوکمون‌های پنهان شده، باید دوربین گوشی تلفن را فعال کنید، در دنیای واقعی بگردید و همان‌طور که راه می‌روید، برای پوکمون‌ها گوی یا پوکبال (poke ball) بفرستید.
برای «شکار» پوکمون‌ها که در محیط اطراف کاربر پنهان شده‌اند، کاربر مجبور است که دوربین گوشی موبایل خود را فعال کند و در محیط اطراف خود راه برود و پس از پیدا کردن یک پوکمون، گوی مخصوص بازی را به سمت آن پرتاب کند.
اتفاقا این فانتزی جالب ،موضوع یک قسمت سریال black mirror بودش،به این شکل که ادما هر روز سوار یه سری دوچرخه های ثابت میشدن و رکاب میزدن و هرکس به اندازه رکابی که میزد امتیاز میگرفت و این امتیاز نقش پول رو داشت واسش و میتونست باهاش خرید بکنه ، در حقیقت این یه جور روش کسب درآمد بود ! از طرف دیگه با رکاب زدن این آدما ، برق تولید میشد و چرخه زندگی میچرخید
قدم زدن با یه دوست میتونه به عنوان یه تشویق یا انگیزه حساب شه، اینکه من یه تایم بیشتری رو برای صحبت با دوستم داشته باشم.
دوره کارشناسی ام تو رشت، یه مسیر نسبتا طولانی بود که اصولا پیاده طی اش میکردم، به این دلیل که وسطای این مسیر یه کتابفروشی بود که پشت ویترینشش همیشه قطعه ای ادبی یا شعر روی تیکه های کاغذ مینوشت و میذاشت و یکی از سرگرمی های من خوندن اون نوششته ها بود.
برای من موزیک گوش دادن یا هر فایل صوتی دیگه ای میتونه پیاده رفتن رو مرجح کنه.
به طور کلی فک میکنم برای کسی که میخواد پیاده روی کنه جایزه داشتن یا نداشتن خیلی انگیزه محسوب نمیشه، صرفا در حد یه محرک اولیه است. خاطره های خوب باعث شرطی شدن ذهن میشن و آدم رو به پیاده رفتن سوق میدن!
من خودم یه مدت مدیدی پوکمون گو بازی می کردم ویه پاداشی که برام داشت پاداش هایی نبود که قرار بود تو بازی بهشون برسم! پاداش اصلیش برام زنده شدن حس نوستالژی ای بود که از بازی کردن این بازی بهم دست میداد.
حدود 12-15 سال پیش من بندرعباس که زندگی می کردم انیمیشنی از شبکه های کشورهای عربی پخش می شد که یکیش این پوکمون بود. موضوع کلی این بود که یه شخصیتی به اسم اش میرفت وتوی سرزمین های مختلف با پوکمون هاش با افراد مختلف می جنگید تا برترین پوکمون باز کل اون دنیا بشه.
حس من در حین بازی پوکمون قرار گرفتن جای اش بود واسه همین برام این بازی با احساس خاصی گره خورده بود و به همین دلیل کلی وقت میذشتم ومیرفتم جاهای مختلف وپوکمون می گرفتم 
وپوکمون های نایابی داشتم توی مدت کم که خیلی ها نداشتن!
و البته کلی اچیومنت آنلاک کردم: مثل اینکه من در طول بازی ۱۰۰ کیلومتر پیاده حرکت کرده بودم که البته ازین میزان حدود ۵۰ درصدش پیاده روی خودم بود و نصف دیگش یا میزان کمتریش حرکت با اتوبوس و بی آرتی بود. چون سرعت کم این وسیله ها باعث میشد بازی تصور کنه که من دارم پیاده می رم.
نکته ی دیگه در مورد پوکمون بازی تیمی بود! اگر من به تنهایی هم بازی کن قوی ای بودم بازم نمیتونستم همیشه برنده باشم. باشگاه های مختلف رو باید تیمی فتح می کردی و تیمی ازش مراقبت می کردی که راحت کست نخوری توش!
و البته این بازی باعث شد با یه چینی دوست بشم و چند ساعت باهاش توی پارک لاله در مورد کشورش صحبت کنیم و … .
کدوم کتابفروشی بود ؟ D:
به ذهنم رسید که مثلا میشه توی پیاده روی مسیرهای پرترافیک چنین ایده هایی زد. مغازه و فروشگاه ها رو تحریک کرد به جذاب کردن ویترین هاشون مثلا و …
یه چنین تجربه ای رو در مورد فروشگاه تن-درست تو تهران داشتم که انواع چیز های دست ساز سنتی داشت. و چون تعداد اجناسش محدود بود هر دفعه می رفتی یک سری جنس های دست ساخته ی تازه داشت. دوست داشتم همیشه از اون مسیر رد شم و یه گشتی توی اون فروشگاه بزنم.
من با دستبند های شرکت FitBit کار کردم، یه فضای مثل فیس بوک ساده داره که هم میشه توش حرف زد و هم میشه رقابت درست کرد که تو هفته آینده یا فردا رقابت تعداد قذم، یا رقابت تعداد پله، و … .
کلا خیلی جواب داده بود. بشخصه واسه حال گیری دوستامم شده تا خونه ۲ ایستگاه مترو رو پیاده میرفتم.
خیلی جالبه که دفقیقا من دارم روی اینا کار میکنم و فکر کنم میشه حتی با یه تغییر کوچیک روی برنامه ای که نوشته می شود. مثلا شرکت ها اکانت داشته باشن و کسانی که از یه تعداد قدم روزانه بیشتر رفتن جایزه بگیرن. پیشرفت پیاده روی هم خیلی خوبه
برقش قابل توجه بود یا صرفا تولید برقه مجموعه بود 
باید یه طوری باشه که پیاده سازی این دوچرخه ها توجیه اقتصادی داشته باشه. مثلا جدا از برق مجموعه برق روشنایه رو هم برای محیط یه بازار حتی شده در حد 20 مغازه تامین کنه
پاداش میتونه یه جوری باشه که قابل استفاده باشه. مصلا همه تو اکانتشون جمع بشه امتیازا و به اضای هر چند تا تخفیف خریدی، خرید آهنگ از مغازه هایی مثله بیب توینز (نمی دونم اسمش درسته) (اتفاقا اینجا من آشنا هم دارم ینی مدیرش از بچه های دانشگاه ماست منم خوب میشناسه).
راه برو، قدم بزن اکسس فیلم و آهنگ بگیر و …
اسمش یادم نیست ولی سمت لاکانی بود :)))))
سلام پیشنهاد خوبی است . برای تکمیل پیشنهاد یه راهکار دارم میشه مبدا ومقصدی برای پیاده روی انتخاب کرد و در آنها سیستمی قرارداد تا شخص خودش را ثبت نماید و همچنین در مسیر پیاده روی ایستگاه های ثبت مجدد قرارداد تا شخص خودش را ثبت مجدد نماید این برای این است که از تقلب وکلک جلوگیری نمود ودر نهایت در مقصد پس از ثبت مثلا شارژ تلفن هدیه بگیرد. به نظم این جواب میده تا بتونیم مردم را تشویق به پیاده روی کنیم.
جمع بندی راه کار تا اینجا:
###هدف
ایجاد اشتیاق در افراد برای پیاده روی بیشتر، و در نتیجه کاهش استفاده از خودرو در مسیرهای ممکن و کاهش آلودگی هوا
یکی از راه حل های سریعی که در رابطه با ترویج پیاده روی به ذهنمون رسید طراحی اپی بود به همراه یه بازیسازی ساده که باعث ایجاد شوق در افراد برای پیاده روی بیشتر میشود، تقریبا مشابه کاری که بازی پوکمون گو در کاربرهایش انجام داد.
پیاده برو جایزه بگیر!
این اپ بخش های مختلفی داره. مهم ترین بخش، نقشه است که در آن مبدا و مقصد رو مشخص میکنی و برنامه مسیرهای مختلفی رو برای پیاده روی بهت نشون میده و تو حق انتخاب داری که از کدوم راه بری.
کافه ها، رستوران ها مراکز تفریحی، درخت ها و فضای سبز مسیر هم نشون داده میشه که میتونن حاصل از تجربه های خود پیاده رونده ها باشن. ترافیک انسانی هم نمایش داده میشه. بعد از رسیدن به مقصد شما تایید میشین و تعداد قدم ها، کیلومتر طی شده، میزان اعتبار بدست اومده، میزان کالری سوزانده شده و… نشون داده میشه.
بخش دیگه اعتبار؛ شما مقدار اعتبار دریافتی تون رو میبینین، شما در اینجا میتونید این اعتبار رو به درصد تخفیف برای کافه ها و سوپرمارکت های تعیین شده، تبدیل یا برای مصارف مجازی مثل خرید اپ های دیگه و دانلود موزیک استفاده کنید و یا به یه مبلغ قابل پرداخت برای خیریه ها.
بخش فایل های صوتی هم شامل کتابه های صوتی، مجموعه سخنرانی،موزیک و … است که با دانلود اون در طی مسیر پیاده روی تون میتونید ازش لذت ببرید.
بخش دیگه نظراته که میتونید نظراتتون رو در مورد مسیرهای مختلف گزارش بدید و یا پیشنهادات و انتقادات رو مطرح کنید. علاوه بر این مسیرهایی رو که خودتون تجربه کردید و در اپ ما وجود نداره، رو با ما درمیون بذارید.
پیاده روی رو تو محله های قدیمی تهران برای من جذابه میگردم ببینم چنتا خونه قدیمی با معماری درست و حسابی هست تا خوب نگاشون کنم و پیش خودم دلم میخواد حرف بزنن و بگن چیا دیدن . یا بارها فاصله چهارراه ولیعصر تا میدون انقلابو یا از کنار کتاب فروشیا یا کنارر دانشگا پیاده رفتم بنابراین جایزه برای کسی مثل خودم میتونه خاطره تاریخ فرهنگ وشاید هنر یا آ رامش باشه مث ل پیاده روی عريض و جوی و درخت دار خیابون ولیعصر
به نظرم این ایده عملی نیست فواصل در تهران زیاد هستند و امکان این کار نیست
یک دو سه امتحان میکنم! یک دو سه صدا میاد! اره ظاهرا میاد :دی
خوب من این بحثو دوست دارم ولی قبل از اینکه بپرم توش خلاصه وار خودمو معرفی میکنم! فرید هستم و یک و نیم سال پیش یه همچین اپلیکیشنیو برای اندروید نوشتم، اسمش ورزش چی باشیه و ایناهاش:
http://varzeshchibashi.ir
البته من کارای دیگه هم کردم مثل این http://projectbaran.ir یا این http://downloadchibashi.com
مشکل و ارزش پیشنهادی سرویس ورزش چی باشی برای مردم عادی این بود :
حفظ و ارتقای انگیزش ورزشی
این محصول هنوز رقبای داخلی نداره اما از رقبای خارجی ان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
https://www.runtastic.com
https://shealth.samsung.com/
https://fit.google.com
ببینید من بندبال پیدا کردن بیزینس مدلی بودم که نه تنها هزینه های خودشو تضمین کنه بلکه سودم بده!!!
دو تا بیزینس مدلو امتحان کردم ولی سرمایه گذارارو قانع نکرد!
بنظرم هر ایده ای که دارید بحث میکنید در موردش، اینکه سلامتو بهبود بده و الودگی کم کنه و فرهنگ سازی بکنه و … تا نتونه بیزینس مدل خوبی برای خودش پیدا کنه محکوم به فنا هست گرچه ممکنه در طول دوره ای نهایتا یه ساله با کمک احساسات هیجانی ادما به پیش بره
اینم نیست که یه ایده ای بیاد تو ذهن ادم بعد بگه حله تموم شد! تا جایی که من تجربه کردم ایجاد هر کار درست حسابی دو تا ۵ سال طول میکشه البته همراه با کلی احتمال شکست از رویدادهایی که حتی نمیتونی پیش بینیش کنید، فقط برای اینکه بیشتر در مورد تست های اولیه و برنامه هایی که برای این اپ بود اگاه بشید یه قسمت از گزارش پایان سال ۹۴ رو در موردش اینجا نقل میکنم:
سالی که گذشت :
در شش ماه دوم سال گذشته ورزش چی باشی سعی کرد متد اشتراک کافه بازار را تست کند ولی متاسفانه فقط به ۵۰ نصب فعال رسید و از این ۵۰ نصب فقط ۲۵ نفر اطلاعاتشان را بر روی سرور فرستادن که در حقیقت فقط ۱۰ نفر انها آشنا نبودن!
کلا از ۲۰۱ رکورد فرستاده شده فقط ۲۸ مورد برای مردم عادی بوده اما فرض میگیرم ۱۴ درصد، درصد بدی برای MVP یا نمونه اولیه آزمایشی نیست، درحقیقت قانون اول استارت آپ اینست که یک نفر مشتری برای محصول خود پیدا کنی که حاضر به پرداخت هزینه باشد که ورزش چی باشی این تست را پاس کرده است.
برنامه آینده و هدف گذاری سال جدید :
مسلما ورزش چی باشی باید ریفورم کنه و این فرمون فعلیش فایده نداره،
فلذا ورژن جدید برنامه اندرویدش کاملا مجانی میشه و بر روی گوگل پلی و مایکت و پلازا هم علاوه بر کافه بازار قرار میگیره تا در نقش ویترین ورزش چی باشی کاربر جذب کنه و موجب پیشرفت موارد زیر بشه:
بیزینس مودل های جدید:
- تخفیف گروهی برای محصولات و خدمات ورزشی مثل سایت تخفیفان
سیستم پوینت دهی بر اساس میزان فعالیت در اپ اندروید که میتوان آن پوینت ها را در فروشگاه به عنوان بن تخفیف مصرف کردمشاوره ورزشی ( تغذیه یا فیتنس )امکان نمایش تبلیغات مرتبط با حوزه ورزش در سایت و اپ و کسب درآمد از آنهادر بلند مدت میتوانیم دیتا جمع کنیم و این دیتاها را به روش پلتفرم بفروشیم:بدست اوردن بهترین مسیرهای ورزشکارها، مکان ها و اوقات تجمع به تفکیک جنسیت، شهر ها و فصول برای فروش به صنایع و مشاغل مرتبط و تبلیغاتبدست آوردن تعداد نفرات و نسبت جنسیتی و نوع ورزش ورزشکاران به تفکیک موردنظر برای فروش به تولید کنندگان و وارد کنندگان کالاهای ورزشیبدست اوردن دیتای سلامت عمومی و توسعه ان با کمک روشهای آماری برای بدست آوردن اطلاعاتی چون درصد مشارکت در ورزشهای عمومی و جزییات مشارکت و افراد به تفکیک های دلخواهمثلا ۲۰ ٪ زنان زنجان با میانگین سن ۲۰ تا ۳۵ سال به حد خوبی ورزش میکنند اما حدود ۳۰٪ زنان با همان حدود سنی در این شهر احتیاج به برنامه ها و مشوق های بیشتر برای ثبات در ورزشهای عمومی دارندبا دسترسی به اطلاعات پایه سلامتی افراد همچون وزن و قد و میزان فعالیت روزانه و ... میشود آنها را بنا به موقعیتشان به صورت هوشمند به بازار ها و افراد مرتبط کرد همچون متخصصین تغذیه، روانکاو، مربی ورزشی و ...
شاید اشتباه دارم میکنم ولی مثل همیشه باید گفت بی مایه فطیره!
شما وقتی نتونید ایدتونو هر چقدرم که درست باشه تو یه سطح خیلی خوبی تبلیغ کنید یا سرمایه گذارارو راضی کنید عملا فقط یه پروتوتایپ ساختین، به حمایت دولتی ها هم دل خوش نکنید که آخرینشونو تو پروژه باران دیدم! همه مسئولای مرتبط دولتی استان من از اون پروژه خوششون امد ولی در همون سطح خوش امدن باقی موندن!
دیگه زیاده روی کردم تو صحبت کردن، من نمیگم خیال باف نباشید، اتفاقا بنظرم خیال باف بودن بیس هر کار خوبیه ولی حواستون باشه که دونتونو کجا میکارید؟ مسلما یه صحرا دونه خاص خودشو میخواد
نهایتا من قصد دارم پروژه ورزش چی باشیو تبدیل به یه پروژه اپن سورس و ازاد جهانی بکنم چون امید دارم تحت اون فلسفه فکری بتونه راه خودشو پیدا کنه، اگرم پیشنهاد یا انتقادی دارید باعث افتخار منه که بخونمشون
و البته که تمام چیزایی که نوشتم نتایج ازمایشات و تفکرات محدود منه و در صحتش هیچ تضمینی نیست فلذا فقط به چشم شنیدن تجربه یه دوست بهش نگاه کنیدو از چیزی دلسرد نشید
عریض کردن پیاهده راهها . وجود مغازه هایی که مایحتاج یک محله را تامین میکنه به جای هایپر مارکت ها.( چون وقتی کسی به هایپر مارکت مراجعه میکنه حتما با خودش خودرو شخصی اش رو میبره)