سی سال دیگر را تصور کنید. در آن زمان خیلی از ما دهه شصتی‌ها پیر شده‌ایم. جمعیت کشور به صد میلیون نفر رسیده است. احتمالا مشکلات بیشتری نسبت به امروز خواهیم داشت. از جمله:
افزایش جمعیت پیر کشور
تامین آب شیرین
تامین مواد غذایی
تامین انرژی
افزایش جمعیت شهرها
آلودگی هوا
پرسش
چه مشکلات دیگری را پیش‌بینی می‌کنید؟
برای کم‌رنگ‌تر کردن مشکلات احتمالی چه کارهایی از دست ما برمی‌آید؟
مشکلات تامین اجتماعی و تامین کهنسالان از بزرگترین چالش های ایران آینده
خروج بیش از حد متخصصین و محققین از کشور
کاهش توانایی های نفتی ایران و بزور مشکلات اساسی در ساختمان درآمد و بودجه دولت
اگر نرخ بیکاری به همینصورت پیش بره تا سی سال آینده حداقل 10 میلیون بیکار خواهیم داشت
با گذر از پنجره جمعیتی بسیاری از سازمان ها مثل مراکز آموزش خصوصی در آستانه ورشکستگی خواهند بود ( ایران الان در پنجره جمعتی است و هیچ استفاده ای نمیشود )
خیلی سخته که بخوام با این روند، به صورت خطی سی سال آینده رو در نظر بگیرم به همین خاطر فکر میکنم در زمانی بسیار کوتاهتر از این بازه زمانی، ما از گذاری سخت، شدید و دردآور عبور میکنیم.
این چه ربطی به بحث داره؟ این گذار صرفا تغییرات انسانها یا مسائلی از این قبیل نیست، احتمالا تمام ساختارهای موجود در جامعه از فرهنگ تا اقتصاد، از بازار امروزی تا دانشگاه فرو می‌ریزه (البته این به تدریج آغاز شده). به همین دلیل فکر کردن به مشکلات اجتماعی و رفتن به سمت ساختارسازی براساس ذهنیت قبل از این گذار به احتمال زیاد بیفایده خواهد بود. مگر اینکه این ساختار همراه با ذهنیتی مستقل از ساختارهای فرهنگی موجود و براساس لازمه‌های زندگی اجتماعی برای هر زمانی باشه.