توی ایوان هستیم و قرار نیست همه چیز خوب باشه. میخوام کمی واقعیت با چاشنی تخیل، در کنار سالاد اجتماع با طعمی از تکنولوژی رو مطرح کنم.
به نظر میاد خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکنیم به ساخت رباتهای هوشمند با قابلیت انجام کارهای معمول، نزدیک باشیم . تجربه نشون داده، برخلاف تصور ما، تکنولوژی به همه ما یکسان کمک نمیکنه! به وضوح اگر قدرت جنگیدن به رباتها داده بشه، سئوال اساسی مطرح میشه: اگر انسانهای ابرپولدار لشکری از این رباتها داشته باشن، چه چیزی مانع میشه بقیه انسانها رو از بین نبرن؟ چه فرآیندی میتونه از این مسئله جلوگیری کنه؟
پی نوشت
داشتم این رو مینوشتم، پادپرس مطلب مشابه رو این تشخیص داد:
تجربه های موفق مهار بحران غذا به چه شکل هایی خواهد بود؟
همه ابرپولدارها همین الان هم میتونن بقیه رو از بین ببرن، مثلا سمی رو وارد سیستم آب تصفیه کنن!
چرا از بین نمیبرن؟
دو تا دلیل به ذهنم میرسه: ۱- هر چقد هم پولدار باشی، هنوز انسانی. ۲- یه حساب-کتاب ساده اهمیت وجود پیاده نظام رو تو هر لشگری نشون میده. و حتی اگه ربات ها قرار باشه نقش پیاده نظام رو پر کنن، باز هم انسان هایی لازمن که به این ربات ها رسیدگی کنن و این انسان ها اگه حس امنیت نکنن، نمیتونن نقششون رو به خوبی ایفا کنن. ۳- زندگی رباتی خیلی حوصله سر بر به نظر میرسه. کمی شوق و شور برای همه خوبه.
البته به سوال فرایند فکر نکردم، چون به نظرم بدیهی نیست که انسانایی ابرپولدار بخوان باقی رو از بین ببرن. یعنی فکر نمیکنم جزئی از غریزه انسانی‌مون باشه.
خداییش پیشنهاد پادپرس خیلی خوب کار کرده
به عنوان ها توجه کنید: «… چه شکلی خواهد بود؟» و «… به چه شکل‌هایی خواهد بود؟» .
. تجربه نشون داده، برخلاف تصور ما، تکنولوژی به همه ما یکسان کمک نمیکنه! به وضوح اگر قدرت جنگیدن به رباتها داده بشه، سئوال اساسی مطرح میشه: اگر انسانهای ابرپولدار لشکری از این رباتها داشته باشن، چه چیزی مانع میشه بقیه انسانها رو از بین نبرن؟ چه فرآیندی میتونه از این مسئله جلوگیری کنه؟
