یکی از اولین روزهای راه افتادن پادپُرس، دوستی میگفت که کاش انگلیسی بودید، حتی وقتی پاسخ های معقول اینجا رو میخونم یه جور گاردی دارم که حس میکنم قابل اعتماد و قابل استناد نیست.
خیلی از اطلاعات و خبرهایی که تو وب فارسی می‌خونیم، ممکنه حاوی اطلاعات ارزشمندی باشه، ولی توش خبری از ارجاع به منبع اطلاعات نیست!
تا الان حتی در ساده‌ترین موارد هم اطلاعات ویکی‌پدیای انگلیسی بیشتر از اطلاعات وب فارسی کارم رو راه انداخته.
در حالی که موقع خوندن مطالب خارج از تخصصم، خوندن فارسی خیلی راحت‌تر از خوندن انگلیسی هست، باز هم وب انگلیسی گزینه‌ی اولم هست!
مطمئن نیستم دلیلش یه چی روانی (ذهنی) هست، یا به ساختار نوشته‌های انگلیسی برمیگرده، و یا واقعا تو وب فارسی منابع قابل استناد خیلی کم داریم.
من وقتی قصد دارم در مورد موضوعی بخوانم یا در موردش بیشتر بدانم مستقیم انگلیسی جستجو میکنم. این اتفاق از زمانی افتاد که با هر بار جستجوی فارسی با در بسته مواجه می‌شدم.
ترجیح دادن انگلیسی به فارسی در مورد من به هیچ وجه ذهنی نیست. من دوست دارم فارسی جستجو کنم اما وقتی چیزی پیدا نمی‌کنم می‌روم سراغ منابع انگلیسی. به خصوص زمانی که به دنبال آمار و اعداد هستم به سختی می‌توانم به رسانه‌های داخلی اعتماد کنم چرا که آمارهای عجیب و غریبی می‌بینم که دود از سر هر آدمی بلند می‌کند. مثلا در مورد آمار مصرف انرژی متوجه شدم که بزرگ‌ترین رسانه‌های داخلی حتی فرق بین واحد انرژی و توان را نمی‌دانند.
من با خود منابع ایرانی هم مشکل دارم. بارها پیش آمده که به درگاه ملی آمار سر زدم و به سختی توانستم آمار به درد بخوری به دست بیاورم. سایت وزارت نیرو هم جالب است. تقریبا چیزی نمی‌توانید آنجا پیدا کنید که بخواهید به آن ارجاع دهید.