اگه بله، چه جوری؟ اگه نه، چرا؟
دنباله‌ی موضوع چه جوری میشه جلوی از دست رفتن آموزه های شکست رو گرفت؟
معمولا در قالب یه عکس یا نوشته ی تاثیرگذار و کمی غمگین به بقیه نشون میدم.
شکست کم کاری و متوقف کردن خودم بوده
فراموش کردن رویاهام بوده فراموش کردن خود واقعیم بوده
وگرنه شکست بزرگی نخوردم خداروشکر 
بله. به صورت مکتوب یادداشت کردم
نه نشده. چون دلم نخواسته با خوندنشون خاطرات بد برام زنده بشه.
البته هميشه پيش خودم يادم ميمونه…
بله.
یک وبلاگی داشتم اونجا مینوشتم. الان هم یک کانالی درست کردم و اونجا برای خودم می نویسم فعلن البته
در کار های اکادمیک تا به حال تجربه ایی نداشتم که به تنهایی کاری انجام بدم و معمولا زیر نظر اساتید بوده ولی در زندگی بله،اونهارو به شکل مجموعه ای از وقایع،فکرهام، و عکس العمل ها،و سوالاتی که ذهنم رو درگیر کرده نوشتم، در اپلیکیشن های گوشی یا در دفتر خاطرات
آره
گاهی در قالب دستوالعمل نوشتم. گاهی تو جلسات بیان کردم. گاهی گوگل داک درست کردم بقیه هم تجربه شون رو بگن ادامه تجربه ی من.
بله
همونطور ک گفتم نوشتم بیشتر
بله ثبت کردم، تو یه دفتری نوشتم