ساختارهای پیچیده تکنولوژی امروز، در سطوح مختلف وابسته به هم رشد و تکامل پیدا کرده اند. در این بین بعضی تکنولوژی های پایه وجود دارند که در تمام یا قسمتی زیادی از سطوح بالاتر وجود دارند. مثال واضح تکنولوژیهای نیمه رسانا در الکترونیک می باشد. بدون داشتن این تکنولوژی های پایه، می توان سطوح بالاتر را پیش برد ولی نمی توان در زمان طولانی از این سطوح پشتیبانی کرد.
در دهه گذشته، بدون توجه به دلیل سیاسی یا مسائل دیگر، قطع نسبی ارتباط با دنیای صنعتی، آزمونی برای توان پایه ای ایران بود که نشان از ضعفهای عمیقی داشت و دارد.
چه تجربه ای در مورد این کمبودها دارید؟ چه اطلاعاتی در مورد حرکتهای جدید در این زمینه دارید؟
داشتن تکنولوژیهای پایه لزوما به معنی تولید یا رقابت نیست، به معنی پشتوانه برای تکنولوژیهای سطح بالاتر هست.
در زمینه کاری خودتون چه چیزی رو پایه ای میدونید و وضعیتش چه جوریه؟ بیشتر داده جمع کردن برای آگاهی از شرایط زمینه های مختلف تا بحث بر سر اهمیت و امکان سنجی.
پاسخ به سوال اصلی رو نمیدونم. ولی یه نکته که تقریبا ازش مطمئنم اینه که خیلی شرکت‌ها که توان و پتانسیل تولید رو دارن هم اغلب اوقات میرن به سمت وارد کردن همون چیز. چون بُرد اقتصادی و بقای شرکتشون رو تضمین میکنه.
همون طور که اشاره شد، الان سودی در سرمایه گذاری در تکنولوژی های پایه نیست و بیشتر طرز فکرِ توسعه پایدار (و بلندمدت) هست که نیاز به چنین تکنولوژی‌هایی رو واجب میکنه. و در این جور مواقع مگه اینکه دولت وارد شه که اون هم معمولا خروجی مطلوب رو نداره.
