فضای نزدیک خونه ی ما در چند روز اخیر در اثر ترقه ها و بمب هایی که به در و دیوار اون پرتاب شده به شکل ناخوشایندی زشت و چشم آزار شده. چنین صحنه هایی احتمالا افراد زیادی رو که از این مسیر رد میشن ناراحت میکنه.
چه جوری میشه چنین موقعیت هایی رو بهبود بخشید؟
آیا تو شهر ما راهی برای تفریح نوجونا و جوونا و تخلیه انرژی شون وجود داره؟
انرژی افراد چجوری باید تخلیه بشه؟ محلی که الان در مورد مردم کشورهای خارجی به ذهنم میرسه دیسکوها و دنسینگ کلاب ها هست! یعنی اگه تو شهر ما همچین فضاهایی وجود داشت جوونای ما درست انرژی شون تخلیه میشد؟ فایده ها و مضرات دیسکو و دنسینگ کلاب چیه؟
البته ورزش هم برای تخلیه انرژی گزینه خوبیه!
چرا بمب ها و ترقه ها رو به دیوارها میزنن؟
ایا فقط در اثر برخوردشون با سطح هست که منفجر میشن؟
چی میشه جایگزین این بمبها کرد که همون نشاط رو به ترکاننده ی بمب !!! بده ولی اسیبی به ساختمونا وارد نکنه؟
چه مواد شیمیایی هستن که میتونن صدا و نور تولید کنن ولی دود نه؟
جنس دیواره ها و سطحها رو از چی بسازیم که رد بمبها روش نمونه؟
چه چیزهای دیگه ای هستن که اثرات مشابه این بمبها رو دارن؟
به نظرم چیزی که وجود نداره در جامعه ی ما این هست که اصلا مردم برای این قسمت از زندگیشون برنامه ای ندارن. یعنی برای تفریحات و سرگرمی و تخلیه هیجان. این بمب و ترقه ترکوندن ها از همچین جایی ناشی میشه و به همین خاطر دم دست ترین چیزی که میابند موجبات تخلیه هیجانیشون هست. گویا به لحاظ هیجانی طیفی از آدم ها وجود دارن. مثل همیشه: بیشتر افراد نرمال و متوسط هستن و عده کمتری در دو سر طیف قرار دارن که هیجان خواه های بالا و هیجان خواه های پایین هستن. هیجان خواه بالا با حرکاتی نظیر پریدن از بلندی و صخره نوردی و سرعت بالا انرژی خودشون رو تخلیه می کنند و هیجان خواه پایین ممکنه در یک فضای آروم مثل دیدن یه منظره طبیعی و شنیدن صدای پرنده و … لذت ببره. خب تو شهرای ما الان به نظرم کمبود مکان و امکانات وجود داره که بخواد این هیجان در افراد دسته اول (هیجان خواه بالا) تخلیه بشه. به هر حال تخلیه هیجان یه نیازه که باید فکری براش کرد. تو شهرستان ما که جز سالن های ورزشی و موتور سیکلت سواری امکان دیگه ای نیست (برای هر دو نوع از افراد). واقعا کم کاری شده و داریم ضرباتشو نوش جان می کنیم. تازه این ترقه بازی ها به نظرم نوک کوه یخی هست که قسمت اعظمش زیر آبه.
