تا حالا موضوعی رو در پادپُرس خوندی و مشارکت داشتی؟ یا موضوعی رو خوندی و تصمیم گرفتی که مشارکت نداشته باشی؟
توی اون لحظه که داری موضوع خاصی رو میخونی، ذهنت چه سئوالی می‌پرسه که تصمیم بگیره در مورد مشارکت یا کمک کنه به اینکه جواب مختص به خودت رو بدی؟
مثلا به این موضوع نگاه کن:
این موضوع، موتور چه سئوالی رو توی ذهنت روشن میکنه؟
برای خودم: آیا من تجربه‌ای در این مورد دارم؟ آیا میتونم تجربه بقیه رو بفهمم و تحلیلی بگم که قابل فهم باشه؟
اگر موردی جالب برای سئوال پایه ذهنی خودت داری اینجا بزار تا بقیه هم نظرشون رو بگن!
خوب من آخرین مشارکتم قبل از این مورد، در این موضوع جالب بود:
سئوال اول این بود که آیا تجربه‌ای داشتم؟ بعد جواب منفی بود ولی خوب موضوع جالبی بود و میخواستم به جنبه متفاوتی بهش نگاه کنم.
از خودم پرسیدم که آیا میتونم از یک زاویه جالب به موضوع نگاه کنم؟ تلاش کردم که اینکار رو انجام بدم.
با اینکه به نظرم سوال جالبی بود و موضوعش هم برای من هم جذاب بود و چند مورد تجربه های خیلی نزدیک هم داشتم ( منظورم از نزدیک یعنی تی همون فضایی بود که سوال مطرح میکرد- توی همون خدمت سربازی ) اما تصمیم گرفتم که جواب ندم. مهمترین دلیلم هم این بود که شاید نتونم بیام و بحث رو ادامه بدم؛ یعنی اینکه اگر کسی من رو صدا بزنه و در مورد جوابم نظری بده یا سوال جدیدی بپرسه یا از من بخواهد که به جزییات بیشتری اشاره کنم ممکنه نتونم به سرعت جواب بدم و از نظر خودم این اتفاق خوبی نیست بعلاوه اینکه ممکنه تاثیر بدی روی بحث های قبلی ای که شکل گرفته بذاره (مثلن دیگه بقیه آدم ها بحث های قبلی شون رو ادامه ندن)
و این اولین باری نیست که همچین احساسی دارم - مطالب و موضوعات زیادی هست که به دلیل مشابهی اصلن توشون مشارکت نمی کنم
و اما سوالات پایه ای که بعد از خوندن یه سوال یا مطلب در ذهن من ایجاد میشه:
مهمترین چیزی که بهش فکر می کنم اینه که:
کسی که سوال رو پرسیده آیا دنبال تجربه های شخصی می گرده و راه حل یا نظر هر فرد رو می خواد بدونه یا اینکه دنبال یه جواب جامع می گرده (معمولن خودم دنبال جواب های جامع هستم اما مشارکتم در بیان تجربه شخصی بیشتره).
و خیلی جاها هم فکر می کنم به این که جواب من چقدر می تونه مؤثر باشه
خیلی سئوالها عمیق میشه. تا حالا شده به جای اینکه قبل از جواب دادن به این چیزها فکر کنی، مستقیم در بحث مطرح کنی؟ بخصوص اینکه حقیقت جواب چیه، خودش سئوالیه که احتمالا مشارکت در هر موضوعی رو منتفی میکنه.
قبول دارم در نگاه اول به نظر حس خوبی نمیاد ولی به نظرم در پادپُرس قرار نبوده که اساسا
گپ لحظه‌ای باشه، یعنی فرد در همون لحظه لزومی نداره بیاد و به دعوت افراد پاسخ بده. این ذهنیت رو هم به عنوان مخاطب دعوت و هم به عنوان مجری دعوت بهتره در خودمون رشد بدیم.
اتفاقا یکی از نکات جالب اینکه گپ لحظه‌ای نباشه، اینه که در زمانی بعد که به موضوع جواب میدین، به نحوی زندگی دوباره به موضوع میدین. این در جای خودش خیلی اهمیت بالایی داره. به نظرم بهترین موضوعات با همین نوع مشارکتهای مداوم شکل می‌گیره و کیفیت بالایی در بحثها ایجاد میشه.
بارها شده که نصفه نیمه جواب خیلی از سوال ها رو نوشتم و از تکمیل آن منصرف شدم.
چرا اینطور شده نمیدونم.
شاید پادپرس دیگه اونقدری قبلا برام جالب بوده دیگه نیست.
یا ذهنیت بد پیدا کردم
یا هر چی.
مثلا به یاد ندارم جایی صحبت از فرگشت شده باشه و من شرکت نکرده باشم.
ولی متاسفانه اخیرا پیش میاد