منظورم تکنولوژی‌های خیلی خفن نیست، همین تکنولوژی‌های آموزشی که در خیلی جاها مرسوم هست؛ استفاده از کامپیوتر، پروژکتور، اسلاید شو، دوربین، وایرلس، … . و در مورد نیازها، هم از دید دانشجو و دانش آموز، هم از دید معلم و استاد و هم احتمالا از دید سیستم آموزشی خوبه مطرح شه!
چه نیازهای یه کلاس درس که درش افراد واقعا به قصد یادگیری نشستن، توسط تکنولوژی قابل برطرف شدن هست؟
مثلا یکی از نیازهایی که به ذهنم میرسه برگزاری کوییز و امتحان بدون کاغذ هست، مخصوصا که بعدش معلم یا استاد مجبوره وقت بذاره کلی هم ورق امتحانی رو بررسی کنه و نمره بده. حالا چه جوری بررسی رو انجام بده، اون هم وقتی در اکثر امتحانات دانشگاه، کسی به جواب آخر نمیرسه!
تو کلاس های بزرگ (بیشتر از 20-30 نفر) واقعن کسایی که جلوی کلاس میشینن و اونایی که عقب میشنن تفاوت دریافت دارن! (مستقل از اینکه بخان دریافت داشته باشن یا نه.)
ساده ترین تکنولوژی هایی که میشه استفاده کرد و بدبختانه استفاده نمیشه میکروفون و بلندگو هستن.
یه سیستم برای انتخاب یا نوبت دهی به آدما، مثلا بین بچه های کم سن و سال که سوال مطرح میکنی و همه هیجان دارن شفاهی پاسخ بدن، و انگیزه زیادی برای مشارکت دارن، کنترل کلاس سخت میشه و ممکنه بعضیا سرخورده بشن.
نوعی و جوری میز و صندلی های با ویژگی های مناسب برای سلامت و علاوه بر اون با داشتن فضای مناسب برای ابزار و وسایل استفاده کننده ها و همینطور دارای قابلیت جابجایی آسان در کلاس یا کنارهم قرار گرفتن هنگام کارگروهی
سیستم گرمایش و سرمایش و تهویه مناسب و قابل تنظیم، جدا از تفاوت آدما در احساس گرما و سرما، واقعا جریان و تعادل گرمایی مناسب اغلب در کلاس درس مدارس برقرار نمیشه، مثلا شوفاژها قابلیت تنظیم ندارند و بچه هایی که کنارش میشینن می پزن و گاهی مجبوریم پنجره رو باز کنیم ، کولرها هم اغلب جاشون و عملکرشون مناسب نیست.
سیستم نورپردازی مناسب با فضا و در شرایط مختلف
انواع تخته ها و ابزار نوشتن، مثلا در بسیاری موارد، پوشش سطح طوری انتخاب نشده که انعکاس نور نداشته باشه و از زاویه های خاصی دیدن سخت میشه.
تکنولوژی صوت و آکوستیک هم مهمه تو کلاس درس، همیشه.
تجربه ۱: یکی از معضلات کلاسداری صداهای مزاحم بیرون، یا خروج سر و صدای بچه های هیجان زده یه کلاسه. مثلا مدیرا خیلی تأکید میکنن که از کلاسا صدای بلند شادی بیرون نیاد، اما بعضی وقتا واقعا قابل کنترل نیست، مثلا یه بار چنتا سوال نسبتا آسون که توسط یه معلم طرح میشد با سی دی برای بچه ها پخش کردم، فیلمو نگه داشتم بعد از اینکه تو گروهشون حل کردن جواب رو براشون پخش کردم، وقتی میفهمیدن درست حل کردن ناخودآگاه یه متر سرجاشون میپریدن بالا و فریاد شوق ارشمیدسیشون رو مگه میشد کنترل کرد.
- **تجربه ۲**: یه کلاس تو حیاط مدرسه هست، نمیدونم قرار بوده چی باشه؛ الان به علت کمی جا، کلاسه. خلاصه، سقفش خیلی بلنده یکی دوبار تجربش کردم، انعکاس صدا جوریه (نمی فهمم یا نمیتونم بگم چه جوریه) که واقعا سخته توش کار کردن، حتی وقتی بلند حرف میزنم انگار صدا به صدا نمیرسه، صداها مخلوط یا پخش میشه.
به نظر من مهم ترین نکته اینه که از هر تکنولوژی که میشه استفاده کرد تا تجربه آموزش برای دانشجویان و دانش آموزان لذت بخش باشه. یکی از تجربه هایی که خودم اخیرا داشتم و لذت بخش ترین تجربه آموزش برام بود، دوره مدیریتی بود که توسط مدرسه اکسیژن برامون برگزار شد. به نظرم گروه اکسیژن با استفاده از ساده ترین تکنولوژی ها، بازدهی کلاس هاش رو به حداکثر رسونده بود. کلاس آموزشی آن ها یکنواخت نبود و از انواع تکنولوژی ها برای تنوع استفاده کرده بودند. استفاده از فیلم های آموزشی و جلسه تحلیل و بررسی فیلم، استفاده از انواع بازی ها، سیستم آموزش گروهی و …
این ویدئو نشون می ده که فنلاند چطوری برترین نظام آموزشی دنیا رو داره: https://www.aparat.com/v/I9DFy/نظام_آموزشی_فنلاند
از شما دعوت می کنم از سایت آن ها بازدید کنید: http://o2s.ir/
من طی دوران کارشناسی ارشد کلاسی رو گذروندم مربوط به مشخصه یابی. هیچی هم یاد نگرفتم.
در عوض کورسرا (www.coursera.org) یه دوره خیلی خوب برای مشخصه یابی برگزار می کنه که خیلی مفاهیم رو ساده تر بیان کرده و همینطور نحوه کار دستگاهها رو به صورت فیلم نشون می ده. من هر چی برای مشخصه یابی بلدم از این دوره یاد گرفتم به علاوه که متاسفانه به صورت ممتد پیگیری نکرده بودم، ولی با این همه خیلی مفید بود.
، و این که کارشون توسط مشتری‌ها و کاربرهاشون توصیه شده خیلی ارزشمنده.
عکس های پر از انرژی هم در هوم پیجشون بود.