از ۱۵ مرداد لیست تحریم‌های جدید ایران شامل صنعت اتومبیل سازی[1]، معاملات طلا و الماس، بعضی فلزات مورد نیاز در صنایع مختلف، چاپ سکه جدید و اسکناس، تهیه دلار امریکا توسط بانک مرکزی، نرم افزار کامپیوتری به کار برده شده در تکنولوژی صنایع، و فعالیت بانک های ایران در خارج از ایران دوباره شروع شده.
نوشته زیر، بخشی از کتاب غربزدگی جلال آل احمد هست که سال ۱۳۴۰ یعنی نیم قرن پیش نوشته شده:
در روزگاری که سرنوشت حکومت ها و مرزهای جهان را بر سر میز مذاکرات تعیین می کنند، نه در میدانهای جنگ، در چنین روزگاری دیگر از برد جدید توپ های اهدایی سخن گفتن مسخره است و با تانک در توپ خانه رژه رفتن و دسته های چترباز و کماندو پروردن نیز فقط به درد قلع و قمع تظاهرات جوانان دانشگاه می خورد یا خواباندن سر و صدای طلاب مدرسه ی فیضیه. و برای خواباندن چنین بلواهای کوچکی، هرگز به این همه سلاح و مرد احتیاجی نیست. فارغ از حب و بغض، توجه کنیم به ژاپن یا آلمان که فقط به ازای خلع سلاح اجباری پس از جنگ دوم، قدرت این را یافتند که اقتصاد از بن ویران شده ی خود را از نو بسازند و چنان هم بسازند که پس از اندکی مانده به بیست سال زنگ خطر رقابت اقتصادی شان با دول فاتح اکنون بر سر تمام بازارهای جهان به صدا درآمده است. اگر هر یک از این دو دولت می خواست همچو دوره های پیش از جنگ، قسمت اعظم قدرت انسانی و اقتصادی خود را در راه تسلیحات به هرز بدهد، آیا امروز به چنین تجدید سازمان و تجدید بنایی در اقتصاد و سیاست خود موفق شده بود؟ در چنین روزگاری که آخرین دوای درد الجزایر پس از هشت سال جنگ و خونریزی، واگذار کردن نفت صحرا و گرفتن استقلال بوده، دیگر سرباز و سلاح به چه درد می خورد؟ جز برادر کشی؟ فرانسه با آن عظمت و با آن همه چترباز و کماندو، آخر نتوانست ده میلیون الجزایری را سرکوبی کند و آن وقت ما با صد و پنجاه هزار سرباز با که طرف خواهیم شد؟ صلاح ما در این است که از قوای تأمینی تنها به پلیس و ژاندارمری اکتفا کنیم، و اگر هم نمی توان فعلا به چنین طرح جسورانه ای تن در داد، حتماً و مؤکداً باید همه ی سربازخانه ها را بدل کرد به مراکز آموزش فنون و حرفه هایی که روستا را آباد خواهد کرد. برای آشنا کردن سربازان امروز - که روستاییان آینده اند - به آنچه از فن و تکنیک و تعلیمات عمومی و خصوصی در هر محل لازم است.
پرسش ساده‌س: پنجاه سال تست بس نیست؟ در دنیای جدید[2]، ایا کشوری بوده که با تجهیزات نظامی تونسته باشه قدرت اقتصادی رو به دست آورده باشه؟
کشور ایران با چه استراتژی میتونه واقعا از تحریم ها خارج شه؟ ایا مسیری که الان میریم به رشد و توسعه‌ی کشورمون و افزایش رفاه اجتماعی ایرانی کمکی میکنه؟
پرسشم تم سیاسی داره و خارج از خطوط قرمز پادپُرس، از گروه @Civilized-Discussion دعوت میکنم در صورت علاقه، در زمان مناسبی طرح موضوعی در این زمینه داشته باشه.
دنباله‌ی موضوع غربزدگی یعنی چه؟