وضعیت ظاهری (چهره، اندام، پوشش) افراد چقدر روی قضاوت مثبت یا منفی و روابط سالم و ناسالم متقابل تأثیر داره؟
چطور میشه ذهن و روان رو در این زمینه مدیریت کرد، و خطاها رو کاهش داد؟
وضعیت ظاهری (چهره، اندام، پوشش) افراد چقدر روی قضاوت مثبت یا منفی و روابط سالم و ناسالم متقابل تأثیر داره؟
در جواب این سوال میتونم بگم که در حال حاضر در جوامع کمتر توسعه یافته خیلی!
ارتباط یکی از مباحث بسیار گسترده در جوامع بشریه که بیشترین تاثیر رو هم بر روی جامعه داره. آموزش صحیح در زمینه نوع ارتباط، گفتار ها، نکته های رفتاری، زبان بدن، زبان چشم ( چیزی که کمتر شنیده شده ولی کافیه که انرژی چشم رو درک کنید ) زبان لامسه و … میتونه ما رو به شناخت درستی از علائم رفتاری هر فرد برسونه و در نتیجه گیری شخصیتی به ما کمک کنه.
نظر جلال رو قبول دارم بشـدّت!
البته ظاهر خیلی مهمه بنظرم.
کسی که لباسهای نامتعارف, چرک, چروک, کوچیک-بزرگ و غیره میپوشه یا مردی که صورتش رو اصلاح نکرده و مواردی از این دست داره میگه: “دوست عزیز, من همین اندازهای که میبینی به خودم بها میدم.”
بحث مشکل مالی در تهیهی پوشاک نیست. بالاخره همه شاغلن و درامد دارن. نیازی هم به لاکشری گشتن نیست. آراسته بودنه که مهمه
و خب میدونم کمی بیرحمانه بنظر میاد اما دیگران اساس قضاوت رو روی ظاهر میذارن.
اما ما بیشتر جذب محصولاتی میشیم که بستهبندی شیکتری دارن (اگه میزان کیفیتش رو ندونیم)
جذب خونههایی میشیم که نمای جذابتری دارن (اگه داخل نرفته باشیم)
جذب غذاهایی میشیم که دیزاین بهتری دارن (تا زمانی که نخوردیمشون)
اما قبل از صورت, سیرته که مهمه.
چه آدمایی رو دیدم که شلخته و بیتفاوت به ظاهرشون بنظر میان اما باهاشون همصحبت که میشی میبینی دربارهی این آدم تنها چیزی که اهمیت نداره ظاهره!
قبل از هر چیزی باید بین شخصیت اجتماعی و فردی تفاوت قائل بشیم. مثلا یه معلم یا مدیر که شخصیت اجتماعی داره، باید در محیط کارش نوعی از آراستگی رو رعایت کنه. فرض بر اینه که بحث روی جنبه فردی داستانه.
من خودم از اون کسانی هستم که خیلی به ظاهر اهمیت نمیدم ولی عجیبه کسی همچین برداشتی در مورد حرکت من داشته باشه. اتفاقا از نظر خودم برعکسه، یعنی میخوام بگم که نظر بقیه در مورد من همین اندازه برام مهمه. دلیل هم خیلی سادهست، ظاهر برای دیدگاه بقیه تنظیم میشه وگرنه شخص با خودش به هر صورتی که باشه مشکلی نداره.
این طرز تفکر بسیار خطرناکیه چون با قرار گرفتن چندتا از این جملهها یک دیدگاه ایدئولوژیک در مورد نُرم انسانی در جامعه شکل میگیره که ابتدائیترین حقوق فردی رو از افراد سلب میکنه. فکر نمیکنم نیاز به توضیح داشته باشه که نتایج این دیدگاه چیه، چون در جامعه این نتایج رو به خوبی حس میکنیم.
نکته مهمتر اینه که معمولا این نوع دیدگاهها ارزشسازی برای رفع کمبودهای شخصیه و نه دیدگاهی مفید برای اجتماع. یعنی وقتی شخص یا جامعهای چیزی برای عرضه در مسائل مهم نداره، چیزهای بیاهمیت رو تبدیل به ارزش میکنه و به آنها افتخار میکنه.
مسلما وضعیت ظاهری روی قضاوت کردن اثر دارد ولی ممکن است قضاوت درستی نباشد. برخی افراد پیرو مد جمعی نیستند و از تقلید اجتماعی حاکم بر جوامع انسانی پیروی نمیکنند. اینها را نمیتوان با متدهایی که انسانهای عادی را قضاوت میکنیم ، قضاوت کنیم.
یا برای فریب دادن و کلاهبرداری به راحتی میتوان با تغییر ظاهر ، افراد ساده را فریب داد! با اجاره یک روزه یک خودروی شیک مرسدس بنز کاری میکنیم که طرف مقابل گمان کند ما میلیاردر هستیم ! و در نتیجه خیلی راحت با اعمال یک قضاوت از پیش تعیین شده فرد را فریب میدهیم ! از این اتفاقات در سراسر جهان بسیار رخ میدهد. به همین دلیل اولین شگرد مجرمین تغییر وضعیت ظاهری خودشان است تا قضاوتهای مردم را گمراه کرده و منحرف کنند
برام فرقی نمی کنه لباس یکی اتو کرده باشه ،رنگهاش چجور باشه،ست بپوشه یا نپوشه ،ساده بپوشه یا مجلل !
بیشتر ظاهر رو به این معنا میگیرم که فرد رو از روی زبان بدن و حرف زدن
و رفتارش بشناسم .
نمیتونم بگم صد در صد روم تاثیر نمیزاره چون بالاخره ظاهر هر کسی ی ویترین ازون شخص هست و شاید برآمده از درونش باشه.
اما میزان تاثیرش برام کمه من بیشتر روی حرکات بدن طرز صحبت و… تمرکز میکنم