اساساً چه معیارهایی در تصمیم‌گیری و انتخاب یک پیامرسان ملاک قرار می‌گیرند؟
مثلاً حدسم اینه که تعداد کمتری از مردم(من جمله خودم) وقتی بحث امنیت تلگرام میشه متوجه منظور میشیم و به نوعی فقط از جمع تبعیت میکنیم. ولی اگر فرض رو بذاریم بر اینکه تلگرام مسدود بشه، که احتمالش هم کم نیست ، اون وقت فرصت داریم پیام رسان جدیدی رو انتخاب کنیم. در این میان، خیلی از افراد اعتقاد دارن تلگرام به هیچ وجه بستر و ابزار مناسبی نبوده و نیست. خوب این گوی و این میدان: چه معیارهایی رو واسه پیامرسان مناسب احتمالاً بعدی سراغ دارین؟ البته با توجه به اینکه انتخابامون محدوده(وایبر نه، ویچت نه، مسنجر فیسبوک ایشش، اسنپ چت اَه، اون یکی اَخ و…)
تجربه‌ی استفاده از پیام‌رسان‌های داخلی رو دارید؟
پیام رسانهای داخلی که سعی کرده باشن یه حال اساسی از تلگرام بگیرن هم کم نیستن، راجع به این ابزار داخلی چه تجربه‌ای دارید؟ من سه تای پایین رو در حد اسم میشناسم
من به عنوان یه آدم عادی وارد بحث میشم، چون تخصص مرتبط ندارم؛ و دقیقا به اشکالات اساسی و فنی پیام رسان ها آشنا نیستم اما یه نکته ای که برام مبهمه بیان میکنم؛
وقتی یه اپلیکیشن مثل پیام رسان رو روی دستگاه نصب میکنیم اجازه دسترسی به بعضی امکانات رو میخواد، و همینطور اطلاعاتی از فرد و کارهایی که در اون فضا انجام میده و . . . رو ذخیره میکنه، حالا تعبیر من اینه که وقتی پیام رسان خارجی یا جهانی باشه، من در برابر داده های عظیمی که از کل دنیا در اختیار مرکز پردازش اطلاعات اون نرم افزار هست، هیچ به حساب میام، اما وقتی نرم افزار داخلی باشه این نسبت من به کل، دیگه اندک نیست، پس همین ترس یا احتیاط رو بیشتر میکنه.
اینطور نیست؟
حالا یه بحث دیگه؛ برای ما پیگیری خطاها و مشکلات و سوء استفاده های نرم افزارهای داخلی آسونتره یا خارجی ها؟
من به شخصه امیدوارم قطع تلگرام موقت باشه، ولی در صورتی که کلا فیلتر بشه، معیار اصلی احتمالا همون “از جمع تبعیت می کنیم” خواهد بود طبق قانون پلتفرم، زمانی ارزش شبکه ای حاصل میشه که یک طرف، یا عرضه کننده یا طرف تقاضا تعدادشون بالا باشه و طرف دیگه به دلیل مزیتی که خواهد داشت به دنبال طرف اول به سمت پلتفرم رو میاره. وقتی به هر دلیلی، تعداد قابل توجهی از افراد یه پیام رسان رو برای استفاده انتخاب کنن … . ناخودآگاه بقیه افراد و بعد از اون خبرگزاری ها و شرکت ها و همه ی بقیه میان سمت همون پیام رسان.
اساسا خیلی برام مهمه که قدرت انتخاب داشته باشم و اگر قدرت انتخابم روی تلگرام رو ازم بگیرن احتمالا از هیچ پیام رسانی به صورت شخصی استفاده نکنم.
مهم اینه که انتخاب های متعدد بذارن جلوی پای ملت یا مثلا امتیازی قائل بشن برای نمونه های وطنی:
مثلا مصرف اینترنت بالاتری داشته باشه تلگرام و نمونه های خارجی یا خود این نرم افزارهای داخلی مزیتی برای خودشون بسازن تا ما ترغیب شیم ازشون استفاده کنیم.
================ در کل به نظرم ما اگر بخوایم با معیارهای جهانی زندگی کنیم این محدودیت ها معنا نداره و جور دیگه باید مدیریت بشه…
آیا در کشورهای توسعه یافته و دیگر ملت های شبیه خودمون همچین مواردی عادی هست؟(محدودیت استفاده از همچین شبکه هایی) از نظر من که یه جای کار داره میلنگه که ابتدا باید اونا رو حل کنیم و بعد با خلاقیت وارد رقابت با نمونه های مشابه بشیم.
مثل اینه که چشم و گوش نفرات اول کنکور رو ببندن یا اجازه شرکت تو رقابت رو به نخبه ها ندن تا بقیه دیگه وارد بشن.
بستگی داره امنیت رو چه کسی معیارش رو بذاره. متاسفانه همیشه فقط برخوردهای سخت و آسان ترین نوع راه حل به ذهنمون میرسه.
من فکر میکنم که این انتخاب زیاد به ما بستگی نداره چون خیلی مهمه که ببینیم کل جامعه کاربرا به کدوم سمت میرن.
ولی جایگزین تلگرام بنظر من هیچی نمیتونه باشه چون هیچ برنامه ای این امکانات رو یه جا نداره؛ امکاناتی که واسه کاربرای سطوح مختلف کاربرد داشته باشه. منظورم افراد حرفه ای و مبتدی هست.
ببینید تلگرام یه برنامه همه کاره است، مردم باهاش جوک میخونن، خبر میخونن، آهنگ گوش میکنن، خود ما باهاش تو دفتر فایلامون رو رد و بدل میکنیم، باهاش میشه صدا فرستاد، گیف فرستاد، و ربات‌ها و امکانات وحشتناکی که داره هیچی جایگزینش نمی‌شه.
ولی یه ایراد بزرگ داره که محیطش ایزوله است، یعنی به جاهای دیگه دنیا باهاش دسترسی نداری و ایراد بزرگ دیگرش اینه که اصولا شبکه اجتماعی نیست.
در کل بنظر من هیچ پیام رسانی جایگزین خوبی واسش نیست؛ سروش کنده، ویسپی عجیب غریبه و امکاناتش کمه، و بقیه هم به همین منوال. تنها اپی که یه مقدار میتونه باهاش رقابت کنه واتس اپ هست اونم بخاطر اینکه کپی زده برخی امکاناتش رو از تلگرام.
مشکل بزرگ پیام رسان داخلی موضوع اعتماد افراد هست چرا که این احساس وجود دارد که این پیام رسان ها یا دولتی هستند یا در صورت فشار اطلاعات افراد را در اختیار دولت قرار میدهند. چیزی که کم و بیش در نظرات بالا میبینیم این است که اولین مشکل، اعتماد به پیام رسان است که از اعتماد پایین به نهادها نشئت میگیرد (institutional trust) و اصلا به راحتی قابل حل نیست.
در اکثر کشورها از واتس اپ استفاده میشود برای انتقال پیام پس واتس اپ میتواند یک گزینه واقعی باشد البته احساس من این است که با توجه به فرهنگ جمع گرایی ما ایرانیان و نیاز به فرستادن جوک و اخبار و غیره و ساختن گروه ها و کانال ها واتس اپ به پای تلگرام نمیرسد.
ولی اگر فرض رو بذاریم بر اینکه تلگرام مسدود بشه، که احتمالش هم کم نیست 
، اون وقت فرصت داریم پیام رسان جدیدی رو انتخاب کنیم. در این میان، خیلی از افراد اعتقاد دارن تلگرام به هیچ وجه بستر و ابزار مناسبی نبوده و نیست. خوب این گوی و این میدان: چه معیارهایی رو واسه پیامرسان مناسب احتمالاً بعدی سراغ دارین؟ البته با توجه به اینکه انتخابامون محدوده(وایبر نه، ویچت نه، مسنجر فیسبوک ایشش، اسنپ چت اَه، اون یکی اَخ و…)
طبق قانون پلتفرم، زمانی ارزش شبکه ای حاصل میشه که یک طرف، یا عرضه کننده یا طرف تقاضا تعدادشون بالا باشه و طرف دیگه به دلیل مزیتی که خواهد داشت به دنبال طرف اول به سمت پلتفرم رو میاره. وقتی به هر دلیلی، تعداد قابل توجهی از افراد یه پیام رسان رو برای استفاده انتخاب کنن … . ناخودآگاه بقیه افراد و بعد از اون خبرگزاری ها و شرکت ها و همه ی بقیه میان سمت همون پیام رسان.
خیلی خوبه