نکته ای که به نظرم میاد تو استفاده از غذا های سالم یه میزان زیادیش به طول عمر مواد غذایی وابستس ! مثلا اگر شما یه کیلو خیار میخرید وتوی یه هفته خراب میشه به این دلیل که یادتون رفته یه میزانیش تقصیر خود خیارس! باید پا میشد یادتون میاورد:))) حال از شوخی که بگذریم من به نظرم میرسه که جی ام او ها GMO یا مواد زیستی دست ورزی شده میتونن یه راهکار مناسب باشن که ما عمر تولیداتمون رو بالا ببریم مثل این گوجه های سر حال!
شما از استفاده های جی ام او دیگه چی میدونید ؟
یا جایی در موردش شنیدید؟
2 پسندیده
دست ورزی کردن مواد غذایی الزاما بهترین ایده نیست و برخی از مواد خیلی خیلی خطرناکه ولی میشه با استفاده از یه سری روشهای مناسب، مدت دوام میوه ها رو بیشتر کرد. توی نمایشگاه نانو چند سال قبل یه شرکت ننانو ذرات جاذب استیلن ساخته بود که میشد روی بسته های پسلاتیکی اونها رو لایه نشانی کرد و یا یه سری روشهای دیگه که باعث میشه گاز استیلن تولید شده توسط سایر میوه ها رو جذب کرد و مانع از رسیدن خیلی سریع میوه ها شد.
اینها تکنیک های خیلی صنعتیه ولی تکنیکهای خیلی راحت و خونگی هم وجود داره که میشه از اونها برای جلوگیری از فساد میوه ها استفاده کرد.
مثلا ادمها تو شمال کشور برای رسیدن کیوی سیب کنارشون قرار میدن. میشه وقتی مثلا مقدار زیادی کیوی میخرید همشو بلافاصله در یخچال قرار ندید و یا اونها رو به مرور و بنا به مقدار مورد نیاز در کنار کیوی بذاریم تا خراب نشن.
یا کیشه های پارچه ای خیلی مشخصی برای نگه داری سبزی تو یخچال تو پلاستیک فروشیا به فروش میرسه که باعث میشه سبزی خوردن برای مدت بیشتری توی یخچال تازه بمونه.
سوای اون راه حل های مامان 
گونه کلی رهیافت دیگه هم هست که با جمع بندی همه اونها میشه بدون دست ورزی مدت نگه داری مواد غذایی رو بالا برد.
1 پسندیده
#تجربه
1- در منطقه ی شمال که رطوبت هوا زیاده، نون رو هر چه قدر بیرون در معرض هوا قرار بدید، خشک نمیشه و حتی مرطوب هم میشه. در حالی که در منطقه ای مثل زنجان، وقتی نون در معرض هوای آزاد باشه به سرعت خشک میشه و این مساله دورریز نان رو افزایش میده.
2- برعکس، خشکبار بعد از مدتی در شمال نم می گیره و زنجان محل بسیار خوبی برای نگه داری اون هاست.
#ایده پردازی
اگه میشد برای مثال اول، یک جانونی طراحی کرد که به میزان مشخصی رطوبت رو حفظ کنه به حفظ و نگه داری نون در مناطق خشک کمک می کرد.
برای مثال دوم اگه میشد، محفظه ای طراحی کرد که رطوبت هوا رو بگیره، برای نگه داری خشکبار در شمال مفید بود.
#پرسش
چه طور میشه با اصلاح محیط نگه داری غذا، طول عمرش رو افزایش داد؟
از تکنولوژی چه کمکی میشه برای این منظور گرفت؟
4 پسندیده
محصول های تراریخته یا اصلاح ژنتیک شده برای علم پیشه ها و بیولوژیست ها نسبتا جذابن. میشه تغییرات گسترده ای رو با دستکاری توالی ژنوم موجودات درشون ایجاد کرد و این مفهوم جذابی هست 
ایران در تولید برنج تراریخته در دنیا پیشتاز بوده، فکر میکنم قسمت خوبی از این کارها در ابتدا توسط آزمایشگاه دکتر قره یاضی -پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی انجام شده (صرفا شنیده هست و منبع معتبری براش در وب پیدا نکردم).
در دنیا محصولات تراریخته استفاده میشه در عین منتقدهایی که داره، در ایران حداقل راجع به برنج تراریخته مخالفت ها نسبتا خبرساز بوده:
در طی زمان های طولانی اصلاح ژنتیکی اتفاق میفته و نسل های موجودات مختلف تکامل پیدا میکنن. و این دستکاری های انسانی به نظرم صرفا مسیر این تکامل رو دستکاری میکنه 
یعنی مثلا اگه تا الان گونه هایی از انسان احتمال بقاشون بیشتر بوده که پاهاشون بلندتره (!)، شاید با تغییر ژنوم گوجه فرنگی های جدید، بعد از چندین نسل، گونه هایی از انسان احتمال بقاشون بیشتر شه که پاهاشون کوتاه تره.
اینکه مواد غذایی چقدر روی نسل های بعد میتونه تاثیر داشته باشه رو میشه با بررسی نسل هلندی ها حدس زد:
توصیف ساده ای اینجا در دسترس هست که میگه اواسط قرن نوزدهم مصادف بوده با اولین دوره ی حضور حزب آزادی خواه در هلند و بهبود وضعیت مالی هلندی ها و در نتیجه تغییر مدل تغذیه شون.
- یه نکته ی نهایی هم اینکه باکتری ها و آفت ها هم به هر حال تغییر میکنن، یعنی این طوری نیست که ما برنج ضد افت کرم ساقه خور بسازیم و بعد کرم ساقه خور از گشنگی بمیره و نسلش منقرض شه! این افت هم در طول زمان به هر حال مسیر تکاملش رو پیدا میکنه و به گونه ای تبدیل میشه که میتونه از پس برنج های تراریخته بربیاد. و در این زمینه انسان همچنان از طبیعت عقب تره: لازمه منتظر بشینه ببینه آفت جدید چیه که بعد محصول رو نسبت به اون ایمن کنه.
4 پسندیده
ولی خطرناک، گیاهی که برای پشه ها سمی میشه، برای انسان هم سمی میشه، فقط میزان اون سم کمتر هست.
فقط یک سوال، آیا بدن انسان به مرور زمان در برابر چنین سمی مقاوم میشه؟