تو شبکه های اجتماعی خوندم: «نامه خودکشی یه بابایی:
تا دم پل میرم، اگه حتی یه نفر بهم لبخند زد؛ از خودکشی صرفنظر میکنم.»
هوس کردم یاد بگیرم همیشه لبخند بزنم. چطوری چنین مهارت باارزشی رو میتونم تو خودم ارتقا بدم؟
دنباله‌ی موضوع‌های
4 پسندیده
خوب امیدوارم متخصصین لبخند نظراتشون رو بگن 
.
ولی فکر میکنم برای نهادینه کردن این رفتار باید تغییر جهت در ذهنیت به دنیا و آدمهای اطراف ایجاد بشه. منظورم چیه؟ به قول معروف، دنیا مثل لیوانی نیمه پر و نیمه خالی هست. اینکه به نیمه پر نگاه کنیم، یعنی رضایت نسبی، اگر به نیمه خالی نگاه کنیم، یعنی نارضایتی نسبی. البته اینکه نگاه رو از نیمه خالی برداریم لزوما به معنی رضایت نیست بلکه واقعا باید نیمه پر رو ببینیم! آدمهایی که دیدم همیشه لبخند میزنن، غالبا از همین خاصیت برخوردار بودن.
5 پسندیده
به نظر من باید از درون شاد باشی. وقتی که کانتکس ات وارد فضای شادی بشه، خواه ناخواه شاد خواهی بود و لبخند، دستاورد بیرونی آن خواهد بود.
3 پسندیده
بقيه رو نميدونم، ولى ميتونم بگم در مورد من اين طور نيست.
لطفا اینطور نفرمایید. رومی گفته: مرا عهدی است با شادی که شادی آن من باشد.
خوب ایشون از کدوم شادی حرف میزنه؟ آیا شادی دوس دخترش بوده یا داره از یک شادی درونی صحبت می کنه؟ یک شادی اصیل!
On Tue, Aug 27, 2019 at 10:26 AM لاله ملا از پادپُرس [email protected] wrote:
ظاهرا منظورم منتقل نشد: من ذاتا ادم سرخوشى هستم. ولى تو چهره چنين چيزى رو نمايش نميدم. جديتم بيشتر از هر چيز ديگه تو چهره م بازتاب داده ميشه.
وقتايى كه حواسم هست لبخند ميزنم. حالا سوالم اينه كه حتى وقتى حواسم نيست لبخند تو چهره داشته باشم.
4 پسندیده
به نظر من این یه عادت است. یه مدت که به صورت آگاهانه لبخند بزنی بعدش دیگه به صورت غیرآگاهانه نیز لبخند بر لب خواهی داشت
On Tue, Aug 27, 2019 at 11:54 AM لاله ملا از پادپُرس [email protected] wrote:
2 پسندیده
همونطور که خودت و البته @mahdid اشاره کرد، لبخند زدن یه جور عادته، یعنی در مواقع مختلف ذهنت واسه اینکه کمترین انرژی رو واسه فکر کردن و انتخاب، مصرف کنه، به عضلات صورتت دستور میده لبخند بزنی.
- حالا همونطور که اشاره کردی چجوری میشه لبخند زدن رو به نوعی عادت تبدیل کرد؟
شاید بد نباشه واسه اینکه کمی علمی به قضیه نگاه کنیم یه نگاهی به کتاب قدرت عادت بندازیم تا روند برقراری یه عادت رو بهتر درک کنیم:
سرنخ - روتین - پاداش
مثلاً: یه مورد با نمک- کشیده شدن عضلات صورت - خنک شدن وجود
یا: احساس سختی در ارتباط برقرار کردن- یه لبخند متواضعانه- حس گرم شدن محیط
خیلی بستگی به این داره که در چه مواقعی لبخند میزنیم. منظورمو میفهمین؟ یعنی بسته به موقعیت سرنخ و پاداش کاملاً عوض میشن و تنها چیزی که ثابته لبخنده که جنسش از یه لبخند ساده تا یه قهقهه بلند میتونه متغیر باشه.
4 پسندیده
به نظر من، همونطور که د‌وستان اشاره کردند، لبخند زدن یه عادت می تونه باشه. عادتم از نظر من بعد یه مدت تکراری و مصنوعی میشه. اما در مورد چه طور لبخند می تونه مستقل از حواس جاری بشه؟ فکر می کنم برای اینکار ادم باید تو گام اول در درون خودش به صلح رسیده باشه، اون وقته که لبخند مستقل از حواس می تونه جاری بشه.
1 پسندیده
این روش مناسبیه برا ایجاد عادت. و به عنوان یه گزینه ی ساده، سرنخ های مکانیکی رو پیشنهاد میدم:
-
وقتی از خواب بیدار میشین لبخند بزنین. سرنخ: از خواب بیدار شدن (هر روز پس ۱-۲ بار این اتفاق میفته براتون)
-
هر صبح که بیدار میشین به خودتون یاداوری کنین که امروز میخواین به ۲ نفر بیشتر از دیروز لبخند بزنین.
-
ساعت گوشی تون رو کوک کنین و در اون زمان هایی که ساعت زنگ میزنه لبخند بزنین. سرنخ: کوک ساعت.
-
یه سری سرنخ مصنوعی که میدونین هر روز حتما اتفاق میفته رو به عنوان سرنخ لبخند انتخاب کنین: مثلا هر وقت برا خودتون یه لیوان چای ریختین، لبخند بزنین. و یا اگه در طول روز بیرون هستین، هر وقت ماشین خاصی رو دیدین لبخند بزنین.
2 پسندیده