بعضی وسایل بعد مدتی به دلایل مختلف کاکرد خودشون رو از دست می‌دن. اگه بتونیم به شکل دیگری از این وسایل دور ریختنی استفاده کنیم، هم اقتصادی عمل کردیم هم به نفع محیط زیست.
بعضی هنرمندا دست به کار ساخت مجسمه‌ها از وسایل دور ریختنی میشن. آیا برای کار تخصص خاصی لازمه؟ صنعتگرها چطور؟ کسایی رو می‌شناسید که بتونن میز و نیمکت و صندلی مدارس رو با طراحی‌های مناسب، به وسایل مورد نیاز دیگه‌ای تبدیل کنن؟ به نظرتون ازنظر زمان و اقتصادی به صرفه است؟
کسی هست تخصص و تجربه این کار رو داشته باشه؟
آیا به فروش آهن ضایعات نیمکت‌ها فکر کردید؟ قیمت هر کیلوگرم آهن ضایعات در حال حاضر حدود ۲۷۰۰ تومان است. البته اگر بیشتر از ۱۰۰ کیلوگرم آهن داشته باشید چنین کاری ممکن است به صرفه باشد.
اگر امکانات برش چوب داشته باشید، شاید بتوانید قفسه‌های کوچک یا کتابخانه بسازید و در پایان آن‌ها را رنگ کنید. اما در مورد فلزات باقی مانده کار چندان زیادی نمی‌توان کرد.
دبه‌های پلاستیکی را هم می‌توان برش داد و با تزیین کردن اطرافشان از آن‌ها گلدان ساخت.
همین الان با مدیر مدرسمون صحبت کردم؛ مدرسه حق فروش وسایل مدرسه رو نداریم و هرچی باشه به عنوان اموال دولتی به اداره تحویل داده میشه. خیلی حیف شد، فک کردم کمبود بودجمون جبران میشه.
خیلی دوست دارم بدونم سرنوشت این همه اموال اسقاطی چی میشه، به نظرم باید بریم وزارتخونه.
پ.ن. دوباره زنگ زدم به خانوم مدیر؛ اجازه تغییر و تبدیل داریم.
تبدیل ها اقتصادی تره.میشه با رنگ پلاستیکی که خیلی هم گرون نیست میز و صندلی یا همون نیمکت ها رو رنگ کرد.رنگ های مناسب با سن کودکان هم مهمه تو این زمینه.رنگها زود خشک میشن.دوام خوبی هم دارند.اگر چوبی هستن میشه با سایش چوب ها و صیقل دادنشون زیبا کرد .
از مجسمه سازهایی که تازه فارغ تحصیل شدن میتونید ایده بگیرید یا اگر کتابی هم در دسترس دارید میتونید ازش چیزی رو پیدا کنید که مناسب با موقعیت نیمکت ها باشه.
میشه میز و نیمکت هایی که دیگه هزینه ای برای تعمیر ندیم رو میشه تبدیل کرد به کتابخونه یا قفسه برای وسایل بچه ها.اتفاقا میشه برای کلاس ریاضی هم گذاشت که کارایی برای تقسیم گروهی بچه ها بشه که وسایل یا کتابهای کمکی رو بزارن.
تبدیل نیمت کها از چوب و فلزشون به قفسه یا کتابخونه میتونه کمی سختی داشته باشه و اینکه فکر باید تا انتها خوب پیش بره اما خب بنظرم شدنیه.
