در چند روز اخیر (نوروز ۹۸) مناطق زیادی دچار سیل و آبگرفتگی شدن. امیدوارم حادثه‌ای برای کسی پیش نیومده باشه.
در جایی که هستین، خبری از این حادثه بوده؟ در این فضای سیاست‌زده، پیدا کردن دلیل اصلی حوادث بسیار مشکل شده. شما اطلاعات مفیدی دارین که به اشتراک بزارین تا دلیل اصلی این حوادث روشن بشه؟ حجم بارندگی، یا اینکه طغیان رودخانه خاصی یا ساخت وساز نامناسبی …
امروز شیراز سیل اومد، در عرض نیم ساعت سمت دروازه قرآن سیل گیر شد و متاسفانه تلفات زیادی داد، از دیروز اس ام اس های زیادی از طرف ستاد بحران برای مردم اومد و هشدار داده شد اما کسی اهمیت نداد، از طرفی هم گذشته ها که محل عبور مرور از زیر خود دروازه قرآن بوده یه جای دره مانند کنار دروازه بوده که محل عبور سیل بوده، اما این قسمت رو پر کردن و بعنوان مسیر عبور مرور ماشین تغییر دادن!!!
سال‌ها قبل از یک گیاه‌شناس درباره موضوعی شنیده بودم که در سیل استان گلستان خودش را نشان داد. مسئله این است که ساختن جاده‌ها و راه‌آهن ارتباط هیدرولوژیک دشت‌ها را به هم می‌ریزد. به این ترتیب جاده‌ها و راه‌آهن که معمولا بالاتر از سطح زمین ساخته می‌شوند مانع از این می‌شوند که آب در دشت‌ها به راحتی جریان داشته باشد و حتی می‌توانند مانند یک سد عمل کنند. در استان گلستان یکی از راهکارهایی که اخیرا انجام شد، انفجار خطوط راه‌آهن و به نوعی شکستن سدی بود که اجازه جابه‌جایی آب را نمی‌داد.
امروز ویدیوهایی را دیدم که مردم در کنار رودخانه‌ها توقف کرده‌اند و شاهد سیل هستند. این در حالی است که سازمان مدیریت بحران مردم را از ایستادن کنار رودخانه‌ها منع کرده است. در بعضی از این ویدیوها بی‌اخلاقی به شدت موج می‌زند به طوری که افرادی در حال غرق شدن هستند و دیگران در حال فیلم‌برداری از آنها هستند.
توی زنجان چند روزی هست که هوا حالت طوفانی داره. البته بیشتر باد هست و کمتر خبری از بارش. اطراف زنجان رو خبر ندارم البته. ممکنه وضعیت به این شکل نباشه!
ظاهرا توی مناطق زلزله زده سرپلذهاب (اطلاعی که از خانواده‌م گرفتم) بارش شدید اتفاق افتاده. خسارت شهری به نظر نمیاد زده باشه. ولی در روستاها به دلیل غافلگیری کشته و زخمی داده. خسارتهای کشاورزی و دامداری به نسبت بالاست (الان تنها منبع درآمد در این مناطق همین کشاورزی و دامداریه)!
این عمق فاجعه اجتماعی رو نشون میده. اعتماد به دستگاههای مسئول از بین رفته و اینجا اثر خودش رو نشون میده.
اینجا هوا باد تند و گه گاه بارون هست
به مسافران هم تا حد ممکن،مکانی برای اسکان محیا شده.در کل کمک شده و هشدار داده شده کنار دریا کسی چادر نزنه در صورتی که محل اصلی مسافران همین کنار دریاست.(ولی واقعا خطرناکه)
از این موضوع چند چرا برام هستش:چرا به پیام های ستاد بحران توجه نمیشه؟چرا وقتی میدونیم هوا طوفانیه راهمون رو به یه محل امن کج نمیکنیم؟چرا وقتی میدونیم زمین با هیشکی شوخی نداره اهمیت نمیدیم و شروع میکنیم به فیلم گرفتن؟
چرا استفاده از مواد پلاستیکی که میدونیم آخرش چیه کم نمیکنیم و رعایت موارد محیط زیستی نمکنیم؟
چرا وقتی میدونیم زمین تغییراتش تا حد کمی قابل پیش بینی هست و تا آخر نمیشه فهمید خودمون توجه نمیکنیم؟چرا؟
شاید بیشتر از این حرف باشه ولی اینقدر امروز تو شوک فرو رفتم که نمیتونم حرفامو درست و دقیق تر بنویسم.
با عرض تسلیت به خانواده های مصیبت دیده از سیل روز قبل شیراز ،از خداوند برای بازماندگان این عزیزان صبر و آرامش خواستارم.
از روزگار گذشته این گونه حوادث با شدت و خسارات بیشتر وجود داشته و سیل در کنار زلزله و طوفان و …یکی از بلایای طبیعی شمرده می شود.
اگر به هنگام وقوع این حادثه ها به دنبال راه حل درست باشیم و مقصریابی را به بعد از گذر این بلایا موکول کنیم به نظر من دو اتفاق خوب می افتد یک اینکه با خونسردی و آرامش هموطنان آسیب دیده را یاری میدهیم و دو پس از گذر از همه ی شایعات و احساسات برانگیخته ی اولیه بررسی علت ایجاد سیل را بر عهده ی متخصصان می گذاریم .
در ساعات اولیه جدا باشیم از اینکه چه کسی مقصر است و بدتر از آن دور باشیم از اینکه از وقایع تصویر برداری کنیم و به جای یاری دیگران گوشی به دست فقط ناظر حادثه باشیم .
همه ی ما شیرازی ها شرمگین و غمگین هستیم از این حادثه ولی با تمام توان به یاری شتافتیم چندین رستوران شهر درهای خود را باز گذاشتند برای مسافرین حادثه دیده به طور رایگان و با امکان اسکان . مردم خیلی از این مسافرین را به خانه های خود برده و مهمان خود کردند . تاکسی های بسیاری به مسافرین کمک کردند و آنها را به مکان های امن بردند و تا همین حالا که ساعت یک و نیم بامداد است در تمامی گروه های مجازی شیرازی ها آمادگی خود برای یاری به مسافرین را اعلام می کنند .
با امید به اینکه شیرازی ها که معروفند به مهمان نوازی دیگر شرمنده ی مهمانان عزیز خود نشوند .
متاسفانه سیاست‌زدگی و تصویربرداری، رفتار بسیار رایجی در این روزها شده. امیدوارم این چند روز با احتیاط و همراهی اجتماعی بگذره تا در آرامش بشه عوامل دخیل در این اتفاقها (در کنار عوامل طبیعی) رو بررسی کرد.
یکم به آدمها حق میدم. چون هیچ منطق خاصی پشت پیامها نیست. در همین یکی دو روز ۱۰-۲۰ پیام هشدار برای من اومده. هشدار بازی با پیامها نیست، اگر یکبار-دوبار، هشدار درست درنیاد، دیگه کسی بهش توجهی نمیکنه. متاسفانه هیچ سامانه علمی برای پشتیبانی از این سیستم نداریم و صرفا به صورت اله-بختکی عمل میشه.
واقعا نمیدونم از کَی (به نظرم در طول دهه گذشته و با رشد شبکه‌های اجتماعی والبته از بین رفتن حس اجتماعی) این رفتار مشمئزکننده رواج پیدا کرده! در بعضی جاهای دنیا شروع کردن به تنبیه این رفتار. امیدوارم در ایران هم این اتفاق بیوفته و کسی که میتونه به نجات یک نفر کمک کنه ولی فیلم میگیره رو تنبیه کنن. عملا این شخص به نحوی قاتل انسانی به حساب میاد!
این موضوع بیشتر منو از بی درایتی مسئولان بهم میریزه.
ده بار خواستم که تو صفحه اینستا پست بزارم و چیزی بنویسم که از ذهنم آشفته م بلند میشه ولی از خیرش گذشتم.
اگر ماها مردم عادی که از بقال سر کوچه تا استاد دانشگاه در هر موضوعی نظر میدیم و بحث میکنیم نمیتونیم بفهمیم که این موضوع بلایای طبیعی شوخی بردار نیستش؟اگر ما فهیم هستیم چرا توجه نمیکنیم؟
واقعا هر چیزی با شبکه های اجتماعی اخت کرده و ما طوری زندگی کردیم که انگار این دنیای مجازی مقدس تر از و بارزشتر از جان خودمون و دیگران هستیم.
آیا تو آمریکا با اون هیبتش هیچوقت سیل نمیاد ؟
خب چرا میاد ولی آیا همگی دست به گوشی هستند؟چرا همش سعی مکینم وانمود کنیم که ما خیلی عملا و سریعا در همه موارد پیشرفته ایم؟ایا اطلاع رسانی با موج منفی میتونه پیشرفته بودن مارو برسونه؟
الان وقتی نیست که بخوام این حرفها رو بگم، ولی نکته اینه: «اگر در روزهای آروم به خودمون زحمت ندیم و کمی به اطرافمون نگاه نکنیم تا ببینیم چه خبره و چه چیزهایی ممکنه به سراغمون بیاد و براش راه‌حل پیدا نکنیم، در روزهای بحرانی مجبوریم سراسیمه به این در و اون در بزنیم تا شاید راه نجاتی پیدا کنیم».
تفاوت در اینه که خیلی از جاهای دنیا منتظر فاجعه نمیشن، حتی منتظر نمیشن که مسئولها بیان براشون کاری بکنن، کارهای زیادی انجام میدن که وقتی فاجعه اومد تا حد ممکن از خسارت جلوگیری کنن. این سئوالها رو میتونستیم بپرسیم، فکر کنیم و راهی عمومی و ساده برای فراگیر شدن راه‌حلها هم پیدا کنیم.
بدبختی اینه که در این موارد، بارشها لزوما فاجعه نیستن، سهم این سرزمین از سالهای پرآبیه که با ندانم‌کاری عمومی، ناآمادگی و بی‌برنامگی تبدیل به فاجعه میشن! حس میکنم آدمها انگار دس کشیدن از زندگی و برنامه‌ای برای فردای خودشون و این مملکت ندارن! واسه همینه که هر اتفاقی همه رو غافلگیر میکنه، از برف، بارون، زلزله، خشکسالی، تابستون، زمستون و …
به قول شما کسی که توی طوفان به سفر خودش ادامه میده، معلوم نیست با خودش چی فکر میکنه، دنبال چیه، واقعا از زندگی سیر شده یا با طبیعت و قوانینش شوخی میکنه!
بله، همراهی انسانی و جمعی قشنگی بود و دست شیرازیا درد نکنه 
.
شاید هم افسردگی و گم کردن امید یا چرایی زندگی.