در دیدارهای حضوری چطور میشه حس قاطعیت و محکم بودن رو منتقل کرد، در عین حال حس خشونت رو القا نکرد؟
چطور میشه در متن تمایز این دو رو منتقل کرد؟ مخصوصا که در تعامل به زبان فارسی، رک بودن خودش به خودی خود جایی نداره و زیاد پذیرفته شده نیست.
تو موضوع تا حالا چند تاتون به پارک‌های محلتون صدمه زدین؟ «پادپُرس بهتر در اثر حضور ما» خودم چند بار به «خشن» و «اعمال زور» متهم شدم (یا چنین حسی از بازخورد بقیه بهم دست داد که به نظرشون دارم خشونت میورزم.) در حالی که چه موقع نوشتن متن اصلی و چه پاسخ‌ها، هیچ حس خشونتی درم نبود و بیشتر هدفم محکم بودن و قاطعیت بود.
من همیشه یه مثال می زنم.
میگم موقع بحث یه کاغذ جلومون هست که تا می تونیم اون رو خط خطی می کنیم. در آخر اون کاغذ رو میندازیم دور و از تمام اون خطی خطی ها یه سری نقش و نگار توی ذهنمون میمونه.
اگر بجای کاغذ روی صورت هم نقاشی می کشیدیم دیگه همیشه باهامون بود و بد تر از همه، خود فرد نقاشی روی صورتش رو نمی دید و اون تو بودی که همیشه اون نقاشی های زشت رو روی صورتش می دیدی!!
اگر این دید رو داشته باشیم براحتی میتونیم حقیقت رو بپذیریم، اشتباهاتمون رو بپذیریم، کارهای ناشایستمون رو بپذیزیم.
انسان پر از آزمون و خطاست. دلیل نمیشه هم رو قضاوت کنیم و یا حتی خط خطی کنیم.
شما بدنبال روش های رک بودن نباشید این ما هستیم که باید دنبال روش های خط خطی نکردن و خط خطی نشدن باشیم.