در بحث بر روی روشهای بازاریابی پادپرس این نکته مطرح شد که اکثر آدمها با هدف تعامل سازنده پادپرس رو انتخاب میکنن. به نظرم رسید که شاید با الهام از مطلب در مورد کتاب بازیکن تیمی ایده‌آل سعی کنیم فضیلتهای لازم برای تعامل سازنده رو مورد بررسی قرار بدیم. امیدوارم بتونیم به نقطه مشترکی برای معیارها برسیم تا کمک کنه به ارتقای مهارت همه در تعامل بهتر و محیط سازنده. سئوالهای مهم به نظرم میتونه اینها باشه:
از تعامل سازنده چه انتظاری دارید؟ چه تفاوتی با تعارض داره؟
فکر میکنید افراد چه خصوصیاتی باید داشته باشن تا این انتظار برآورده بشه؟ هر خصوصیتی که بیان میکنید، چه ارتباطی با انتظار سئوال قبل داره؟
براساس حرفهای بالا، آیا همیشه میتونیم انتظار تعامل سازنده در هر موضوعی رو داشته باشیم؟ چه موضوعاتی میتونن منشا تعامل سازنده باشن؟ در مورد بقیه موضوعات چکار باید کرد؟
به به چقدر این سوال رو دوست دارم و چقدر دلم میخواد زودتر تعامل سازنده رو یاد بگیرم.
از تعامل سازنده چه انتظاری دارید؟ چه تفاوتی با تعارض داره؟
به نظرم تعارض قسمتی جدانشدنی از تعامل سازنده است! و به همین دلیل مقایسه‌شون درست نیست. یعنی تعاملی که درش تعارض نداشته باشه، رو سازنده نمیدونم. دلیلم اینه که هیچ دو انسانی یه جور فکر نمیکنن، حتی دو قلوها. و پایه و اساس تعارض و تعامل، همین اختلاف فکرهاست.
انتظارم از تعامل سازنده اینه که قبل از تعامل افراد بدونن چی میخوان و یا چی نمیخوان، و بعد از تعامل به نقطه‌ای برسن که خواسته و یا نخواسته‌ی مشترکشون رو پیدا کرده باشن.
افراد چه خصوصیتی باید داشته باشن که تعامل سازنده رقم بخوره؟
مطمئن نیستم شاخصه‌های فردی در تعامل سازنده خیلی تاثیرگذار باشن، بیشتر مهارت‌‌هایی قابل یادگرفتن لازمه. مثلا تا یه حدی از شناخت خویش و نیازهای خویش برای پیش بردن تعامل سازنده نیازه، و در ضمن مهارت شنیدن فعال و یا Active listening. در ضمن تسلط به کلمات هم خیلی کمک میکنه به یه تعامل موثر.
مثلا من خوبه بدونم چرا دارم به این پرسش پاسخ میدم، دارم کدوم نیازم رو برطرف می‌کنم با این کار، انتظار دارم به چه چیزی برسم.
خوبه نیاز مخاطب از طرح این پرسش رو هم متوجه شم، این با دقیق خوندن پرسش اصلی و طرح بعضی سوال‌های کمکی ممکن هست.
در نهایت وقتی هر دو مورد بالا رو دونستم، لازمه بروزش بدم. اینجا نیاز به استفاده از کلمات به شکل مناسب پیش میاد.
آیا تعامل سازنده در هر موضوعی ممکنه؟
برای رقم خوردن تعامل سازنده، حضور افرادی با خواسته و یا ناخواسته‌های مشترک لازمه: یعنی اگه فقط یه نفر چیزی رو بخواد و پای نیاز یه نفر در میون باشه، اصلا تعاملی شروع نمیشه! اگه بیش از یه نفر چیزی رو بخوان/نخوان، بله؛ مستقل از موضوع، ایجاد تعامل و پیش بردنش به سمت یه تعامل سازنده ممکنه.
پ.ن. دوست دارم دو نفر رو هم برای درج دیدگاهشون به این موضوع دعوت کنم: @Nima_Frohar و @moalem . با خوندن کلمه‌ی تعامل یاد این دو نفر افتادم.
همونطور که لاله اشاره کرد، من هم تعارض را باعث ایجاد یک تعامل سازنده می دونم. معمولا هم در تشکیل گروه ها سعی می کنم افراد را طوری بچینم که تعارضات سازنده شکل بگیره!
اما انتظارم از تعامل سازنده اینه که افراد منافع دیگران هم را هم در نظر بگیرند و سعی نکنند هر طوری شده به قدرت بیشتری برسند. تقریبا 9ماه هست که در یک باشگاه والیبال ثبت نام کردم.اما به شدت از تعاملات افراد ناراضی هستم. خیلی از آنها هم ناراضی اند. حتی بعضی ها به همین خاطر از باشگاه خارج شدند.
معمولا کسانی که حرفه ای تر هستند، نمی توانند دیگرانی که مبتدی اند را بپذیرند.یکی از آنها میگفت طوری با من برخورد می کنند،انگار چون والیبال خیلی خوب نمی دانم، احمق ترین آدم روی زمینم.
علاوه بر این سوال : البته نمی دانم از دید یک فرد حرفه ای @lolmol چقدر این شرایط قابل تحمل است؟ آیا آنها هم از اینکه باید آماتورها را تحمل کنند، رنج می کشند؟ چطور می توان تعاملات سازنده را در یک باشگاه تقویت کرد،طوری که فرصت یادگیری برای همه فراهم باشد؟آیا در مورد رشته های ورزشی همه افراد باید در یک سطح از توانمندی باشند؟ یا ترکیبی از افراد مفیدتر است؟
چقدر این سوال رو دوست دارم و چقدر دلم میخواد زودتر تعامل سازنده رو یاد بگیرم.