نمی‌دونم همینجا باید جواب رو نوشت یا نه؟ اصلا جواب من مربوط هست یا نه؟
اما، به نظرم مهمترین مسائل در هدر رفت غذا، ایجاد تعادل بین پنج عامل زیره
۱- فرآیند آماده‌سازی غذا طولانیه، هزینه‌ای که صرف آماده‌سازی غذا میشه از خود موادش به مراتب بیشتره
۲- خوردن ما انسان‌ها از روی احساسه! اگر نقل سیری بود که فقط نون و سبزی خالی می‌خوردیم. بنابراین هیچکس نمی‌دونه کی سیر میشه! برای همین نمی‌شه تخمین خوبی از غذای مورد نیاز زد. غذا هم کم باشه آدم خیلی تو کف می‌مونه و سیر نشدنش خیلی بده.
۳- حساسیت غذا به زمان گذشته از پخت… یعنی خیلی غذاها فقط زمان کمی بعد از پخت به لحاظ کیفیت و سلامت افت شدیدی می‌کنن. شما فرصت زیادی برای توزیع مناسبش نداری…
۴- لطمه نزدن به عزت نفس افراد. من خودم حس بدی رو دارم ته مونده غذام رو بدم به سایرین. همچنان که خودم هم حاضر نیستم غذای مونده رو بخورم.
۵- فرآیند ارائه غذای مونده به سایرین. آدما نمی‌تونن یه بار بخورن و تا چند روز چیزی نخورن! پس شما یا باید به یک سری از افراد از قبل قول غذا بدین و بابت قولتون متعهد باشین…
با این اوصاف شاید بشه برای رستوران‌ها برنامه‌ای ریخت که تعادلی رو در شرایط فوق ایجاد کنه.
البته ما قدیم غذای مونده رو می‌دادیم به مرغ و خروس‌های توی حیاطمون. شاید بشه بخشی از غذا که قابل خوردن توسط انسان نیست رو به نحوی به گاوداری‌ها یا مرغداری‌های طبیعی (و نه صنعتی) داد.