اخیرا درس تفکر وارد سیلابس درسی دانش‌آموزان در مدارس شده است. چنین چیزی را فرصتی برای اندیشیدن می‌دانید یا پایین آوردن شأن آن در حد پر كردن كمبود ساعت تدريس معلمان در درس های مختلف؟ لطفا بحث و دیدگاهتان را توضیح دهید.
دنباله‌ی موضوع کدام کتاب‌های درسی در بیست سال گذشته تغییر کردند؟
چرا چنین چیزی را پایین اوردن شان تفکر بدانیم؟ یعنی اعتمادتان به معلم و کلاس درس مدرسه اینقدر کم است؟
اگر که به درستی این اتفاق بی افتد و واقعا دروسی مرتبط با این موضوع ( که بعید می دانم در کشور اینگونه باشد ) آموزش داده شود فوق العاده خواهد بود.
من فکر می کنم علاوه بر درس تفکر باید درس کاردستی هم در برنامه درسی دانش آموزان قرار بگیره ولی افسوس که بهترین طرح ها هم در این مملکت به حاشیه میره و کارایی اش را از دست می دهد
اتفاقا بر عکس؛ برای این درس و هر درس دیگری که باعث بالا بردن سطح دانش و البته بینش علم آموزان شود بسیار ارزش قائلم و همچنین برای معلمان؛ چرا که هیچ شغلی را حساس تر از معلمی و هیچ قشری را تاثیر گذار تر از معلمان نمی بینم؛ من خودم افتخار دارم در یکی از شغل هام معلم باشم همیشه در کمال لذت گفتم « من یک معلم هستم » و آرزو کردم در مفهوم واقعی هم معلم باشم… اما وقتی چنین درسی نه تنها توسط یک معلم متخصص و آموزش دیده برای این درس مهم و مفید، بسیار کتاب خوان، با دغدغه و خلاق و … تدریس نمی شود بلکه به جایگاهی در حد پر کردن ساعت خالی همکاران تنزل یافته است چه چیزی می توان گفت؟
حتی دیدم که این درس به معلمی که در تدریس در رشته ی تخصصی خودش موفق نیست محول شده !!!
کلا درس تفکر یعنی نخودی
یه نفر میتونه توضیح بده درس تفکر شامل چه مواردی میشه؟ کسی تجربه تدریس این درس رو داشته؟
درس تفکر شامل بخش هایی است که هدفش پرورش مهارت های تفکر مثل توانایی انتخاب و تصمیم گیری، طبقه بندی، در نظر گرفتن اولویت ها و … می باشد.
بخشی از کتاب:
تا اونجائی که من فهمیدم، درس یه کپی‌برداری ناشیانه از سیستم آموزشی اروپا به همراه وارد کردن دیدگاههای مربوط به عقاید در مسائل مختلفه.
من فکر میکنم با این شرایط، این درس بسیار خطرناک و مضره. چون به راحتی به معلم و سیستم اجازه میده که بنیان فکری خاصی رو به افراد آموزش بده که در سنین پائین میتونه تمام زندگیشون رو تحت تاثیر قرار بده.
مطلب زیر رو به تازگی خوندم و چون در ارتباط با آموزش بود در زیر می آورم تا دیگران هم از آن مستفیذ شوند.
اصلی ترین عامل برتری آمریکا بر جهان کدام است!؟
فرید زکریا، تحلیلگر معروف آمریکایی در کتاب “جهان پسا آمریکایی” که در سال 2008 در آمریکا منتشر کرد نظام آموزش عالی آمریکا را اصلی ترین عامل برتری آمریکا در جهان میداند و مینویسد:
آموزش عالی، بهترین صنعت آمریکا در جهان است. آمریکا با پنج درصد جمعیت دنیا، در صحنه آموزش عالی برتری مطلق دارد و 68 درصد از پنجاه دانشگاه برتر جهان متعلق به این کشور است مزیت آمریکا در هیچ حوزه دیگری تا این حد قاطع نیست. آمریکا 2/6 درصد از تولید ناخالص خود را صرف سرمایه گذاری بر روی آموزش عالی میکند ، این در حالی است که اروپا 1/2 درصد و ژاپن 1/1 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف آموزش عالی میکنند.
از سوی دیگر، آمریکا جذاب ترین مقصد برای دانشجویان خارجی است تا جایی که 30 درصد کل دانشجویان خارجی در جهان در آمریکا تحصیل میکنند . اما سیستم آموزشی امریکا چه تفاوتی با دیگر سیستم های آموزشی در دنیا دارد !!؟
نظام آموزشی آمریکا سخت گیری چندانی در مورد حفظ کردن دروس ندارد بلکه در پرورش قابلیت های نقادی ذهن، که لازمه موفقیت در زندگی است، عملکرد برجسته ای دارد. سایر نظامهای آموزشی امتحان پس دادن یاد میدهند، در حالی که سیستم آموزشی آمریکا، تفکر کردن را می آموزد!
چنین کیفیتی روشن میکند که چرا آمریکا در این حد، مخترع و ماجراجو و خطر پذیر تربیت میکند!
در آمریکا، مردم این امکان را می یابند که جسارت بورزند، چالشگر قدرت باشند، زمین بخورند و دوباره به پا خیزند. این آمریکاست و نه ژاپن که دهها برنده جایزه نوبل پرورش داده است.
وزیر آموزش عالی سنگاپور در تشریح تفاوت بین نظام آموزشی کشورش با آمریکا چنین می گوید:
ما هر دو به شایسته سالاری پایبندیم. در امریکا به شایسته سالاری استعدادها بها میدهند و در سنگاپور به شایسته سالاری در آزمونها.
در آمریکا راه حداکثر بهره برداری از استعدادهای انسانها را میدانند. خلاقیت، کنجکاوی ماجراجویی و بلندنظری، همه از شاخصه های سیستم آموزشی آمریکاست.
ژاپن اخیرا کوشیده است تا با حذف کلاسهای اجباری روز شنبه و افزودن بر ساعات مطالعات عمومی که شاگردان و آموزگاران میتوانند در آن علایق خاص خود را دنبال کنند انعطاف پذیری نظام آموزشی خود را ارتقا بخشد.
فرهنگ آمریکا، مشکل گشایی، پرسش گرایی در برابر قدرت و نو اندیشی را ارج می نهد و به آن بال و پر میدهد. انسانها را برای شکست خوردن آزاد میگذارد و سپس فرصتهای دوباره و سه باره در اختیار آنها قرار میدهد. این فرهنگ، مشوق انسانهای خود جوش و استثنایی است.
اینها همه عوامل پایین به بالا هستند و امریه های دولتی از خلق آن عاجزند.
جهان پسا امریکایی، فرید زکریا
با اجازتون مطلبتون رو در فیسبوک کپی کردم
دخترم کلاس ششم هست و در مورد این درس ازش پرسیدم تا از نظر یک دانش آموز هم بررسی بشه
میگه بعد از دیدن هر فیلم که محتوای اموزنده ای داره
معلم از یک یا دو دانش آموز میخواد که داستان فیلم رو اون طور که خودش فهمیده توضیح بده
سپس همه ی دانش آموزها به سوالاتی که در کتاب اومده و به سوالات یکدیگر باید پاسخ منطقی و غیرتکراری بدهند
به نظرم با تموم بدبینی های ما(به علت عملکردهای ضعیف نظام آموزشی) این درس تونسته حداقل در کلاس دخترم براشون جذاب باشه
