همفکری برای شروع فهم مسئله ی مستندسازی تجربه ها

[padpors (پادپُرس)]

می‌خواهیم به کمک پلت فرم پادپُرس و پادپُرس-بات (بات های تلگرامی پادپُرس)، داده هایی جمع آوری کنیم برای فهم مسئله ی مستندسازی تجربه.

###چرا پادپرس و پادپُرسی ها را به حال خود نمیذاریم؟!
چون معتقدیم اگر فرآیند مناسب حرکت جمعی را زودتر کشف کنیم، مسئله های مطرح شده در پادپُرس متناسب با نیاز خود، الگویی خواهند داشت تا راهنمای جامعه باشد.

و در حال حاضر دنبال کشف فرایند مناسب و انسان-محور بهبود مشکل به صورت جمعی هستیم.

###منظور از «مسئله‌ی مستندسازی تجربه»:

یه مشکلی در دور و برمان احساس میکنیم، و آن مشکل این هست که خیلی از تجربه های گذشتگان به آیندگان منتقل نمی‌شود، مثلا اگر کسی بخواهد یک مرکز تحقیقاتی تاسیس کند، با اینکه مرکز تحصیلات تکمیلی در علوم پایه زنجان نمونه ی مناسبی برای الگو برداری تا یه برهه از زمان هست، نمیتوان از تجربیات آن الهام گرفت!

یا در مقیاس شخصی تر، پدربزرگ من تجربیات زیادی در زمینه ی کاشت زعفران دارد. ولی اگر روزی من بخواهم زعفران بکارم، دوباره از اول شروع خواهم کرد به تجربه کردن. چرا که تجربیات ایشان در دسترسم نیست.

###مشکل چیه؟
برای مسئله ی «یادگیری از تجربه‌ها» که نشانه یا symptomی هست که میبینیم، حداقل سه مشکل میبینیم:

1. ثبت شدن تجربه ها

• به اشتراک گذاشته شدن تجربه ها
• اعتماد به این تجربه ها و الهام از آن

میخواهیم به کجا برسیم؟

در یک بازه ی ۱۴ روزه در پادپُرس، میخواهیم حول مشکل اول، یا «روش های مستندسازی تجربه‌ها» متمرکز شویم. از سایت و بات هایی که داریم میخواهیم استفاده کنیم تا

1. اطلاعاتی از افراد جمع آوری کنیم.

• دلیل ها و موانع اصلی در جلوی مستندسازی را کشف کنیم.
• برای برطرف کردن این دلیل‌ها ایده پردازی کنیم.

###کجا همفکری و کمک لازم داریم؟
به کمک بات تلگرام «پرسشگر» پادپُرس ، پرسش هایی را در معرض دید دانشجویان قرار میدهیم تا ایشان اطلاعات اولیه ای در این زمینه در اختیارمان قرار دهند.

اگر شما بودید، چه پرسش‌هایی مطرح می‌کردید؟

[Alavi1412 (Leo)]

فک که یه ایده داشتی ( در هر زمینه ای ) و اون ایده رو پیاده کردی.

حالا میخواهی به یک نفر دیگه که اصلا در جریان کار تو نبوده یه چیزی بدی تا طرف مقابلت با استفاده از اون بتونه کاملا در جریان کارت قرار بگیره و بفهمه که چکار کردی.

به نظرت اون چیز، چی میتونه باشه و محتوات رو چجوری توی اون چیز قرار میدی؟

[somo849 (سهیل)]

بیاین فرض کنیم که قله “اورست” رو فتح کردم:

چجوری میتونم بقیه رو قانع کنم که از مسیری که من رفتم و نتیجه گرفتم برن؟ ابزاری که این وسط میتونم استفاده کنم واسه اینکار چیه؟(دفتر یادداشت وقایع /فیلم و عکس و ؟؟؟)

حالا از اون ور قضیه من کسیم که با کلی هیجان و استرس میخوام برنامه بچینم و برم واسه صعود از اورست:

چجوری میتونم تصمیم بگیرم که از مسیری که بقیه رفتن برم (یه مسیر مشخص با ایستگاه های مشخصی برای استراحت و ریسک کمتر ولی نتیجه ای مشخص و بسیار پررنگ) ،یا اینکه خودم یه مسیر جدید(با همه سختیاش و جذابیتاش جدیدش ولی نتیجه ای برابر با حالت قبل) بوجود بیارم بعد بخوام دوباره مسیری رو که بوجود اوردم رو به بقیه معرفی کنم!

[lolmol (لاله ملا)]

• آخرین موقعیتی که از کارهات نکته برداری کردی کِی و چی بود؟ موقعیت، زمانش و نوع نکته برداریت رو توصیف میکنی؟

• آخرین باری که فیلمی از خودت در عمل دیدی کِی و چی بود؟

• وقتی میخوای یه کاری بکنی که برات مهمه و اولین بارت هست، چه جوری اطلاعاتی راجع بهش به دست میاری؟

• چه روش هایی غیر از نوشتن یا فیلم گرفتن یا ذخیره کردن صوت برا ثبت لحظه ها به ذهنت میرسه؟

• چه جور نکاتی رو از کارهات ذخیره میکنی؟

• چه جور مواقعی بیشتر اتفاقات رو ذخیره میکنی؟

• به نظرت ژاپنی ها بعد از واقعه ی هیروشیما چه جوری تونستن شهری بسازن بزرگتر و بهتر از قبل (از لحاظ امنیت و ماندگاری)؟

[reza8872]

من اگر بخوام خودم به بقیه تجربیات رو منتقل کنم سختمه بنویسم ! شاید این ننوشتن وتنبل شدن دسته که باعث همچین چیزی میشه وشایدم فکر میکنم نوشته هام اونقدر که باید وشاید توان خونده شدن ندارن!
نکته ای که وجود داره خیلی وقتا اینه که ما دچار عادت فرهنگی شدیم که حرف بزنیم ولی ثبتش نکنیم حالا به هر دلیلی !
من اگر بخوام از تجربیات بقیه استفاده کنم خودم میل زیادی به شنیدن پادکست ها دارم حتی خیلی از مقاله ها رو به جای خوندن پادکستشو میشنوم .
سوال هایی که به ذهنم میرسه ایناست:
چرا باید مستند سازی کنیم ؟
مستند سازی رو میشه به عنوان یه ارزش افزوده بهش نگاه کرد؟
یعنی با این کار دیتای ما میتونه تبدیل به سرمایه هم بشه؟
تو چه مواقعی ممکنه تجربه ی شخصی قابل اتکا باشه ؟
چرا ما به تجربیات بقیه اعتنا نمی کنیم؟
ما می دونیم که هر کسی هر پدیده ای رو که بخواد روایت کنه بهش دید فردی میده ، چطور میتونیم این تجربه ی شخصی شده رو از شخصی بودن در بیاریم ومثلا قابل اندازه گیریش کنیم که بشه تبدیل به داده بشه؟
چه زمان هایی نباید به تجربیات بقیه گوش کنیم ؟ مگه تجربه ی هر شخص اساسا مال اون آدم نیست؟
مستند سازی رو با چه وسایلی میشه انجام داد؟ وآیا همه ی تجارب رو میشه ثبت کرد؟
چه تجربیاتی داشتید که دوست داشتید ثبت بشه ونشده ؟ چه تجربیاتی دوست داشتید ثبت نشه ؟ چرا؟

[mohifalahi (محمد فلاحی)]

به نظرم یکی از ابزارها در انتقال تجربه «آموزش» هست. هم آموزش به صورت سنتی و هم شیوه های نوینی که برای آموزش از راه دور به وجود اومده. اما خود همین آموزش ها همه نیازها رو پوشش نمیدن.
خود اینترنت منبع بزرگی از اطلاعات هست که میشه در زمینه های زیادی از محتوای اون برای یادگیری استفاده کرد.
اما مثلا در زمینه کار یک دانشجوی ایرانی محتوای محلی (داده های مربوط به ایران) در بعضی زمینه ها خیلی به سختی قابل پیدا کردن هست و بعضا اصلا وجود نداره. در حالیکه کشورهای دیگه دیتابیس هایی از داده های کشور ما در اختیار دارند.